MOTORHEAD - Live In Athens 1988 (+ Interview) Part 1

MOTORHEAD - Live In Athens 1988 (+ Interview) Part 2

R.I.P. Lemmy - I don't wanna live forever

things that dreams are made of

Οι πέντε (5) καλύτεροι δίσκοι του 2015

Σε μία σχετικά κακή μουσικά χρονιά, μόλις και με τα βίας, μου άρεσαν αυτοί οι 5 δίσκοι:

1. Lana Del Rey - Honeymoon
2. Messer Chups - The Incredible Crocotiger
3. Beach House - Depression Cherry
4. FFS [Franz Ferdinand & Sparks] – FFS
5. The Pop Group - Citizen Zombie

Ελπίζω το 2016 να είναι πολύ καλύτερο! 

David Bowie - Blackstar

1 Νοέμβρη στο Ν. Ηράκλειο...

ΣΤΗ ΜΠΟΥΖΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Ο ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΑΖΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ!

ΘΗΒΑΙΟΣ

The Shoes / Chemicals

1. Submarine (feat. Blaine Harrison) (3:33)
2. Made for You (feat. Esser) (5:04)
3. Drifted (feat. Sage) (3:54)
4. Lost in London (feat. Petite Noir) (3:49)
5. Vortex of Love (feat. Blaine Harrison) (3:50)
6. Us & I (feat. Esser) (3:43)
7. Give It Away (feat. Postaal) (3:24)
8. 15 Instead & Brown (feat. Mikill Pane) (3:22)
9. Feed the Ghost (feat. Blue Daisy, Amateur Best & Black Atlass) (4:16)
10. Whistle (4:56)
11. Two Pills (Hidden Track) [feat. Thomas Azier] (3:44)

Διεθνή Συνάντηση κατά του ρατσισμού και του φασισμού που θα γίνει το Σαββατοκύριακο 10 και 11 Οκτώβρη, στο γήπεδο μπάσκετ στο Ρουφ

David Bowie - Five Years (1969-1973)

DISC 1

1. Space Oddity (2015 Remastered Version) 05:16
2. Unwashed And Somewhat Slightly Dazed (2015 Remastered Version) 06:52
3. Letter To Hermione (2015 Remastered Version) 02:36
4. Cygnet Committee (2015 Remastered Version) 09:39
5. Janine (2015 Remastered Version) 03:25
6. An Occasional Dream (2015 Remastered Version) 03:00
7. Wild Eyed Boy From Freecloud (2015 Remastered Version) 04:53
8. God Knows I’m Good (2015 Remastered Version) 03:22
9. Memory Of A Free Festival (2015 Remastered Version) 07:10

DISC 2

1. The Width Of A Circle (2015 Remastered Version) 08:10
2. All The Madmen (2015 Remastered Version) 05:43
3. Black Country Rock (2015 Remastered Version) 03:36
4. After All (2015 Remastered Version) 04:00
5. Running Gun Blues (2015 Remastered Version) 03:15
6. Saviour Machine (2015 Remastered Version) 04:30
7. She Shook Me Cold (2015 Remastered Version) 04:17
8. The Man Who Sold The World (2015 Remastered Version) 04:01
9. The Supermen (2015 Remastered Version) 03:41

DISC 3

1. Changes (2015 Remastered Version) 03:37
2. Oh! You Pretty Things (2015 Remastered Version) 03:12
3. Eight Line Poem (2015 Remastered Version) 02:55
4. Life On Mars? (2015 Remastered Version) 03:55
5. Kooks (2015 Remastered Version) 02:53
6. Quicksand (2015 Remastered Version) 05:06
7. Fill Your Heart (2015 Remastered Version) 03:10
8. Andy Warhol (2015 Remastered Version) 03:54
9. Song For Bob Dylan (2015 Remastered Version) 04:13
10. Queen Bitch (2015 Remastered Version) 03:20
11. The Bewlay Brothers (2015 Remastered Version) 05:29

DISC 4

1. Five Years (2012 Remastered Version) 04:43
2. Soul Love (2012 Remastered Version) 03:34
3. Moonage Daydream (2012 Remastered Version) 04:40
4. Starman (2012 Remastered Version) 04:14
5. It Ain’t Easy (2012 Remastered Version) 02:57
6. Lady Stardust (2012 Remastered Version) 03:21
7. Star (2012 Remastered Version) 02:47
8. Hang On To Yourself (2012 Remastered Version) 02:39
9. Ziggy Stardust (2012 Remastered Version) 03:13
10. Suffragette City (2012 Remastered Version) 03:26
11. Rock ‘N’ Roll Suicide (2012 Remastered Version) 02:58

DISC 5

1. Watch That Man (2013 Remastered Version) 04:30
2. Aladdin Sane (2013 Remastered Version) 05:08
3. Drive-In Saturday (2013 Remastered Version) 04:37
4. Panic In Detroit (2013 Remastered Version) 04:28
5. Cracked Actor (2013 Remastered Version) 03:02
6. Time (2013 Remastered Version) 05:15
7. The Prettiest Star (2013 Remastered Version) 03:31
8. Let’s Spend the Night Together (2013 Remastered Version) 03:10
9. The Jean Genie (2013 Remastered Version) 04:07
10. Lady Grinning Soul (2013 Remastered Version) 03:55

DISC 6

1. Rosalyn (2015 Remastered Version) 02:21
2. Here Comes The Night (2015 Remastered Version) 03:09
3. I Wish You Would (2015 Remastered Version) 02:48
4. See Emily Play (2015 Remastered Version) 04:13
5. Everything’s Alright (2015 Remastered Version) 02:28
6. I Can’t Explain (2015 Remastered Version) 02:15
7. Friday On My Mind (2015 Remastered Version) 02:56
8. Sorrow (2015 Remastered Version) 02:53
9. Don’t Bring Me Down (2015 Remastered Version) 02:06
10. Shapes Of Things (2015 Remastered Version) 02:53
11. Anyway, Anyhow, Anywhere (2015 Remastered Version) 03:13
12. Where Have All The Good Times Gone (2015 Remastered Version) 02:41

Arcade Fire / The Reflektor Tapes

1. Apocrypha
2. Women of a Certain Age
3. Flashbulb Eyes (Dennis Bovell remix feat. Linton Kwesi Johnson)
4. Soft Power
5. Get Right
6. Crucified Again

Silversun Pickups - Better Nature

Tracklist:
 01 – Cradle (Better Nature)
 02 – Connection
 03 – Pins & Needles
 04 – Friendly Fires
 05 – Nightlight
 06 – Circadian Rhythm (Last Dance)
 07 – Tapedeck
 08 – Latchkey Kids
 09 – Ragamuffin
 10 – The Wild Kind

Lana Del Rey - Honeymoon

Honeymoon
Music to Watch Boys To
Terrence Loves You
God Knows I Tried
High by the Beach
Freak
Art Deco
Burnt Norton
Religion
Salvatore
The Blackest Day
24
Swan Song
Don’t Let Me Be Misunderstood

Τώρα είναι όλοι Charlie ή μήπως όχι;

Η πολιτισμένη Δύση...

U.S. Girls - Half Free

01 Sororal Feelings
02 Damn that Valley
03 Telephone Play No. 1
04 Window Shades
05 New Age Thriller
06 Sed Knife
07 Red Comes in Many Shades
08 Navy & Cream
09 Woman’s Work

Xiu Xiu / Xiu Xiu Twin Peaks Ambien

18.09.13 - 18.09.15: ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ: 2 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ, ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ!

Στη φυλακή, όχι στη Βουλή, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής μετά την ανάληψη ευθύνης από τον Μιχαλολιάκο

Η 11 Σεπτέμβρη στη Χιλή 1973: Η “Λαϊκή Ενότητα” και τα τραγικά αδιέξοδα του ρεφορμισμού

Στις 4 Σεπτέμβρη του 1970, ο Σαλβαντόρ Αλιέντε, υποψήφιος της Λαϊκής Ενότητας, ήρθε πρώτος στις προεδρικές εκλογές στην Χιλή, με μικρή διαφορά από τον Αλεσάντρι τον υποψήφιο της Δεξιάς (υπήρχε κι ένας τρίτος δεξιός υποψήφιος, του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος). Ήταν η πρώτη αριστερή κυβέρνηση που εκλεγόταν στην Λατινική Αμερική.

Ούτε ο Αλιέντε ούτε η Λαϊκή Ενότητα ήταν «καινούργιοι» στην πολιτική σκηνή. Επίσημα η Λαϊκή Ενότητα είχε συγκροτηθεί το 1969 σαν συμμαχία βασικά ανάμεσα στο Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα (μαζί με μικρότερες αριστερές οργανώσεις) με στόχο τη συμμετοχή στις προεδρικές εκλογές. Η ίδια κατά βάση συμμαχία με διαφορετική ονομασία είχε κατεβάσει τον Αλιέντε υποψήφιο στις εκλογές του 1958 και του 1964.

Στην προεκλογική εκστρατεία του 1970 ο Αλιέντε δεν είπε κάτι τρομερά διαφορετικό από τις προηγούμενες. Αυτό που είχε αλλάξει ήταν η κλιμάκωση των αγώνων και η στροφή προς τα αριστερά πλατιών στρωμάτων της εργατικής τάξης και των φτωχών στις πόλεις και την ύπαιθρο.

Το 1968-69 είχε ξεσπάσει ένα γενικευμένο κίνημα υπέρ της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, το οποίο κορυφώθηκε με μια πανεθνική πορεία στην πρωτεύουσα Σαντιάγο, από όλες τις πόλεις. Το 1969 έγιναν 1.939 απεργίες με 230.725 απεργούς και το 1970 οι αντίστοιχοι αριθμοί εκτινάχθηκαν σε 5.295 και 316.280. Αυτοί οι αγώνες έδωσαν αέρα στα πανιά της Λαϊκής Ενότητας.

Τα διεθνή ΜΜΕ υποδέχτηκαν τη νίκη της Λαϊκής Ενότητας με αφιερώματα στον «πρώτο μαρξιστή πρόεδρο» στη Χιλή. Ωστόσο το πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας ήταν από κάθε άποψη μετριοπαθές. Ήταν ένα κεϋνσιανό πρόγραμμα «αναθέρμανσης» της οικονομίας μέσω κρατικών παρεμβάσεων. Περιλάμβανε εθνικοποιήσεις, όπως 150 μεγάλων επιχειρήσεων που πραγματοποιούσαν ένα μεγάλο τμήμα της εθνικής παραγωγής.

Το πιο  σημαντικό βήμα στην υλοποίηση αυτού του προγράμματος ήταν η εθνικοποίηση των εταιρειών εξόρυξης χαλκού –το βασικό εξαγωγικό προϊόν της χώρας- που έλεγχαν σε μεγάλο μέρος αμερικάνικες πολυεθνικές. Και στους πρώτους μήνες της νέας κυβέρνησης οι μισθοί αυξήθηκαν αισθητά και η ανεργία μειώθηκε.


Η πιο σοβαρή απόδειξη για τη μετριοπάθεια και τον «ρεαλισμό» της Λαϊκής Ενότητας ήταν η πίστη της στη «συνέχεια του κράτους» και οι εγγυήσεις που έδωσε σε αυτή την κατεύθυνση από πολύ νωρίς. Η εκλογή του Αλιέντε έπρεπε να εγκριθεί από το Κογκρέσο πριν αναλάβει τα προεδρικά του καθήκοντα. Κι επειδή εκεί ακόμα την πλειοψηφία την είχαν αστικά κόμματα, τον Νοέμβρη του 1970 ο Αλιέντε έσπευσε να υπογράψει μαζί τους ένα Σύμφωνο Εγγυήσεων που μάλιστα έμεινε κρυφό μέχρι το 1972.

Με αυτό το Σύμφωνο η Λαϊκή Ενότητα υποσχόταν ότι θα σεβόταν το κράτος και τις δομές του κι ότι θα άφηνε άθικτους όλους τους μηχανισμούς που είχε δημιουργήσει η αστική τάξη για να υπερασπίζει τα ταξικά συμφέροντά της. Συγκεκριμένα δεν θα άγγιζε το εκπαιδευτικό σύστημα, την Εκκλησία, τα ΜΜΕ –στο όνομα της ελευθερίας του τύπου– και τις ένοπλες δυνάμεις –μιας κι αυτές ήταν «όλου του έθνους» και «υπεράνω της πολιτικής».

Ο Αλιέντε στις ομιλίες και τα άρθρα του μιλούσε για «λαϊκή εξουσία». Διανοούμενοι και στελέχη της Λαϊκής Ενότητας υποστήριζαν ότι ο έλεγχος της κυβέρνησης είναι το πρώτο βήμα στο πέρασμα όλης της εξουσίας στους εργαζόμενους. Είναι σαν να παίρνουμε ένα δωμάτιο σε ένα σπίτι ο ιδιοκτήτης του οποίου μας μισεί. Σιγά-σιγά θα πάρουμε και τα υπόλοιπα και θα χτίσουμε καινούργια δίπλα στα παλιά, λέγανε. Στην πραγματικότητα ήταν η κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας που έγινε αιχμάλωτη του αστικού κράτους.

Το άλλο επιχείρημα που πρόβαλε η ηγεσία της Λαϊκής Ενότητας για τη μετριοπάθεια της ήταν η ανάγκη να κερδηθεί ο λεγόμενος «μεσαίος χώρος». Οι συμβιβασμοί θα εξουδετέρωναν πολιτικά τη δεξιά και η δημαγωγία της δεν θα είχε απήχηση στα μεσαία στρώματα και τους «συντηρητικούς πολίτες». Αυτή η λογική έμπαζε από όλες τις πλευρές.

Τα κόμματα της δεξιάς είχαν ήδη μπει σε τροχιά πολιτικής και ιδεολογικής κρίσης πριν την εκλογική νίκη της Αριστεράς. Οι συμβιβασμοί, όπως το Σύμφωνο Εγγυήσεων, ή οι συστηματικές επιθέσεις της Λαϊκής Ενότητας στους «τυχοδιώκτες αριστεριστές προβοκάτορες» τους έδιναν χώρο να ανασυνταχτούν.

Οι πρώτες απόπειρες σε αυτή την κατεύθυνση δεν ήταν πετυχημένες. Η έκφραση «διαδηλώσεις της κατσαρόλας» προέρχεται από τη Χιλή εκείνης της εποχής. Τον Νοέμβρη του 1971 ο Φιντέλ Κάστρο επισκέφτηκε την Χιλή. Η δεξιά οργάνωσε διαδηλώσεις ενάντια στην ακρίβεια που υποτίθεται έφερνε η «μαρξιστική κυβέρνηση» με τις κοινωνικές παροχές της. Οι κυρίες της «καλής κοινωνίας» βγήκαν στο δρόμο χτυπώντας τηγάνια και κατσαρόλες. Για την ακρίβεια, βάζανε τις «υπηρέτριές» τους να το κάνουν. Τα ΜΜΕ έδωσαν μεγάλη κάλυψη, αλλά επί της ουσίας η κινητοποίηση ήταν αποτυχία.


Οι βιομήχανοι δεν έμειναν άπραγοι το 1971. Φυγάδευσαν όσα περισσότερα κεφάλαια μπορούσαν στο εξωτερικό και σταμάτησαν τις επενδύσεις –σε πολλές περιπτώσεις το μόνο που κρατούσε ανοιχτά τα εργοστάσια ήταν οι κρατικές ενισχύσεις.

Ανάμεσα στο Γενάρη και το Δεκέμβρη του 1971 ο αριθμός των απεργιών έφτασε τις 1.758, ενώ επίσης είχαν πραγματοποιηθεί και 1.278 καταλήψεις γης. Οι εργάτες έπαιρναν φόρα για να πάνε πολύ μακρύτερα από κει που έβαζε το όριο η κυβέρνησή τους.

Ένα πρώτο σημάδι για αυτό ήταν το συνέδριο του συνδικάτου κλωστοϋφαντουργίας. Απέρριψε την πρόταση της κυβέρνησης για καθιέρωση της «συμμετοχής στη διοίκηση των επιχειρήσεων» και υιοθέτησε το αίτημα της επιβολής του εργατικού ελέγχου.

Οι αποφάσεις των συνδικαλιστικών συνεδρίων εύκολα μένουν στα χαρτιά. Όμως, οι εργάτες δεν σταματούσαν στα λόγια. Στις αρχές του 1972 άρχισαν να οργανώνουν δικά τους όργανα αγώνα, που είχαν την προοπτική να γίνουν μια δεύτερη εξουσία απέναντι στον παλιό κρατικό μηχανισμό και τα αφεντικά. Αυτή η νέα μορφή οργάνωσης ονομάστηκε «βιομηχανική ζώνη» –cordon industrial.

Το πρώτο «κορντόν» εμφανίστηκε στην βιομηχανική ζώνη του Σερίγιος κοντά στην πρωτεύουσα Σαντιάγκο. Το οργάνωσαν αντιπρόσωποι από εργοστάσια που απεργούσαν. Συντονίστηκαν με τις επιτροπές των ακτημόνων εργατών γης που αγωνίζονταν για να δημευτούν οι εκτάσεις των μεγάλων γαιοκτημόνων. Οι θέσεις του για εργατικό έλεγχο στην παραγωγή και για αντικατάσταση του κοινοβουλίου από μια συνέλευση εργατών αντιπροσώπων, πήγαιναν πολύ πιο μακριά απ’ ό,τι είχαν συζητήσει μέχρι τότε τα πολιτικά κόμματα της αριστεράς.

Κι οι εργάτες που έκαναν αυτά τα βήματα, κατά κανόνα δεν ανήκαν στις οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς. Ήταν είτε ανένταχτοι είτε μέλη της αριστερής πτέρυγας του Σοσιαλιστικού Κόμματος, δηλαδή του κόμματος του Αλιέντε.


Τον Οκτώβρη του 1972 η άρχουσα τάξη χρησιμοποίησε την οικονομική της ισχύ για να τσακίσει το κίνημα και να ρίξει την κυβέρνηση. Οι ιδιοκτήτες φορτηγών κατέβηκαν σε απεργία με σκοπό να παραλύσουν τις μεταφορές. Τους ακολούθησαν οι επαγγελματικές ενώσεις γιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, και στη συνέχεια οι βιομήχανοι και οι έμποροι που άρχισαν να κλείνουν εργοστάσια, μαγαζιά, σούπερ μάρκετ.

Την απάντηση την έδωσαν τα cordones industriales. Οι εργάτες κατέλαβαν τα εργοστάσια, επιτάξανε φορτηγά και αυτοκίνητα, άνοιξαν μαγαζιά και σούπερ-μάρκετ. Δίπλα στα cordones αναπτύχθηκε μια πληθώρα επιτροπών στις φτωχογειτονιές, που πολλές φορές συντονίζονταν στα comandos communales.

Οι ιατρικοί σύλλογοι συμμετείχαν στην απεργία των αφεντικών. Όμως, τα νοσοκομεία έμειναν ανοιχτά από κοινές επιτροπές νοσοκομειακών γιατρών, νοσηλευτών και διοικητικού προσωπικού. Τα περισσότερα ΜΜΕ ήταν φερέφωνα των αφεντικών και διέδιδαν τα ψέματά τους. Πολλά, ραδιόφωνα και εφημερίδες, καταλήφτηκαν από δημοσιογράφους και άλλους εργαζόμενους. Η κυβέρνηση σεβόταν την ελευθερία των βαρόνων των ΜΜΕ, οι εργάτες επέβαλαν την πραγματική δημοκρατία και ελεύθερη ενημέρωση.

Η αντίδραση της κυβέρνησης αρχικά ήταν η παράλυση. Μετά οι προσπάθειες για μια «κοινά αποδεκτή λύση». Κατόπιν οι εκκλήσεις για πειθαρχία στις εντολές των ηγεσιών. Και τέλος, στα μέσα Νοέμβρη, το μπάσιμο τριών στρατηγών στην κυβέρνηση. Υποτίθεται ότι ο στρατός θα αποκαθιστούσε το «κράτος του νόμου» που απειλούσαν οι ακροδεξιές συμμορίες. Αυτό που έγινε ήταν ότι ο στρατός στράφηκε ενάντια στις μαζικές οργανώσεις του κινήματος.


Μετά από κάθε πολιτική κρίση που προκαλούσαν οι μηχανορραφίες της άρχουσας τάξης η απάντηση της Λαϊκής Ενότητας ήταν κινήσεις «κατευνασμού». Τον Γενάρη του 1973 ο Ορλάντο Μίλας, στέλεχος του ΚΚ και υπουργός Προϋπολογισμού δημοσίευσε σχέδιο που περιλάμβανε την επιστροφή 123 επιχειρήσεων που είχαν καταλάβει οι εργάτες στη διάρκεια του λοκ-αουτ στους παλιούς ιδιοκτήτες τους. Η οργισμένη κινητοποίηση των εργατών απέτρεψε αυτό το συγκεκριμένο βήμα. Όμως, ακολούθησαν κι άλλα, παρόλο που στις βουλευτικές εκλογές του Μάρτη τα κόμματα της δεξιάς ηττήθηκαν.

Τον Ιούνη του 1973 έγινε απόπειρα πραξικοπήματος, από έναν αξιωματικό των τανκς στο Σαντιάγκο. Τα κορντόνες έκαναν μια εντυπωσιακή επίδειξη δύναμης, οι αριστερές οργανώσεις κάλεσαν τα μέλη τους να οργανώσουν την αυτοάμυνα, και ο Αλιέντε φωτογραφήθηκε να κάνει σκοποβολή με ένα πιστόλι.

Όμως, την ίδια στιγμή ξεκίνησε συνομιλίες με το Γενικό Επιτελείο, και στις 4 Ιούλη κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με τον στρατό να αναλαμβάνει εξουσίες, όπως την εφαρμογή του «νόμου περί όπλων». Κι έτσι ο στρατός και η αστυνομία άρχισαν να οργανώνουν ολόκληρες επιχειρήσεις ενάντια στα cordones και στις άλλες μαζικές οργανώσεις για να κατασχέσουν όπλα στα εργοστάσια και στις φτωχογειτονιές. Κάθε φορά που ο στρατιωτικός νόμος κηρύσσονταν σε μια περιφέρεια το διάταγμα είχε την υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας, δηλαδή του Αλιέντε.

Το πραξικόπημα που ανέτρεψε την κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας στις 11 Σεπτέμβρη του 1973 προετοιμάστηκε μεθοδικά, με την ενθάρρυνση και την στήριξη της CIA, την πολιτική και οικονομική στήριξη όλης της άρχουσας τάξης. Όμως, η πολιτική της Λαϊκής Ενότητας και του Αλιέντε είχε αφοπλίσει πολιτικά και οργανωτικά το κίνημα, πριν το πνίξουν στο αίμα οι χασάπηδες της χούντας. 

Τόσο στο εσωτερικό της Λαϊκής Ενότητας όσο κι έξω από αυτήν υπήρχαν ισχυρά αριστερά ρεύματα που δήλωναν ότι ο αγώνας έπρεπε να πάει πολύ πιο πέρα από κει που ήθελαν οι «επίσημες» ηγεσίες της Αριστεράς. Η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος είχε ισχυρή παρουσία στην ηγεσία των cordones. Το MIR, το Κίνημα Επαναστατικής Αριστεράς, που ήταν έξω από την Λαϊκή Ενότητα, είχε πολλές φορές την ηγεσία στους αγώνες στις παραγκουπόλεις και στα πανεπιστήμια.

Όμως, δεν κατάφεραν να διατυπώσουν μια εναλλακτική στρατηγική απέναντι σε εκείνη της Λαϊκής Ενότητας. Έκαναν κριτική στους συμβιβασμούς της κυβέρνησης με την ελπίδα ότι η πίεση του κινήματος θα την έσπρωχνε να γίνει επαναστατική.

Η αστική τάξη ξεπλήρωσε με αίμα και τρόμο την τρομάρα που της είχε δώσει ένα ριζοσπαστικό, μαχητικό εργατικό κίνημα. Είχε στη διάθεσή της το κράτος της, την οικονομική ισχύ και τις διεθνείς διασυνδέσεις της. Η Αριστερά είχε τις αυταπάτες ότι αυτό το κράτος μπορεί να γίνει δικό μας κομμάτι-κομμάτι. Η τραγωδία της Λαϊκής Ενότητας ήταν η τραγωδία του κοινοβουλευτικού δρόμου για το σοσιαλισμό.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση & Πορεία στα γραφεία της Ε.Ε.

Messer Chups - The Incredible Crocotiger

1 Ghost Party 2:31
2 Magneto 2:51
3 Moon Race 2:42
4 Flash And Blood 2:22
5 War Party 2:59
6 Jokermobile 2:22
7 Son Of Chupacabra 3:04
8 Crocotiger 2:26
9 Curse Of Stephen Kong 2:46
10 Horns And Hooves 2:30
11 Tomb Sweet Tomb 3:00
12 Insomnia Of The Mummies 4:20
13 The Menace 2:51
14 Titi Caca Titi 3:35
Bonus Track:
15 Insomnia Of The Mummies (Faster Version) 3:19

REFUGEES WELCOME

Μέσα οι πρόσφυγες, έξω οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής - Ούτε στη Βουλή, ούτε πουθενά, τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Στις 20 Σεπτέμβρη και πάλι ΑΝΤΑΡΣΥΑ

U2 – Another Time, Another Place: Live At The Marquee London, 1980

Tracklist:
01 – The Ocean
02 – 11 O’Clock Tick Tock
03 – I Will Follow
04 – An Cat Dubh – Into The Heart
05 – A Day Without Me
06 – The Electric Co.
07 – Things To Make And Do
08 – Stories For Boys
09 – Boy Girl
10 – Out of Control

Beach House - Depression Cherry

 1. Levitation (5:54)
 2. Sparks (5:21)
 3. Space Song (5:20)
 4. Beyond Love (4:25)
 5. 10:37 (3:48)
 6. PPP (6:08)
 7. Wildflower (3:39)
 8. Bluebird (3:55)
 9. Days of Candy (6:15)

"In general, this record shows a return to simplicity, with songs structured around a melody and a few instruments, with live drums playing a far lesser role. With the growing success of Teen Dream and Bloom, the larger stages and bigger rooms naturally drove us towards a louder, more aggressive place; a place farther from our natural tendencies. Here, we continue to let ourselves evolve while fully ignoring the commercial context in which we exist."

http://www.metacritic.com/music/depression-cherry/beach-house

The Chemical Brothers - Born in the Echoes

01. Sometimes I Feel So Deserted

02. Go feat. Q-Tip
03. Under Neon Lights feat. St. Vincent
04. EML Ritual feat. Ali Love
05. l'll See You There
06. Just Bang
07. Reflexion
08. Taste Of Honey
09. Born In The Echoes feat. Cate Le Bon
10. Radiate
11. Wide Open feat. Beck
12. Let Us Build A City
13. Wo Ha
14. Go (Extended Mix)
15. Reflexion (Extended Mix)

ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ ΠΙΟ ΟΧΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ!

71 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του Β’ Π.Π.

Έρευνα: Ιός, Τάσος Κωστόπουλος, Αντα Ψαρρά, Δημήτρης Ψαρράς, ΕφΣυν, 05/06/2015

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 71 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.






Σήμερα συμπληρώνονται 71 χρόνια από τη σφαγή του Διστόμου, ένα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Στην κλασική μονογραφία του που εκδόθηκε λίγους μήνες μετά την απελευθέρωση, ο Τάκης Λάππας περιγράφει με σπαρακτικό αλλά τεκμηριωμένο τρόπο την ανείπωτη τραγωδία, που δεν περιελάμβανε μόνο αμάχους, αλλά και παιδιά, μωρά και εγκύους, ενώ η βία που επιδείχτηκε περιείχε όχι μόνο βιασμούς, βασανιστήρια και ακρωτηριασμούς, αλλά ακόμα και σκηνές νεκροφιλίας: «Δεν χωράει αμφιβολία», γράφει ο Λάππας, «πως ό,τι απόμεινε για το Εικοσιένα η σφαγή της Χίου, για τη μαρτυρική σκλαβιά του 1941-44 θα μείνει η σφαγή του Διστόμου». Η πρόβλεψη του ιστορικού συγγραφέα επιβεβαιώθηκε από την κατοπινή πλούσια σχετική βιβλιογραφία.



Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι και η επίσημη έκθεση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου και διευθυντή του Ελληνικού Εθνικού Γραφείου Εγκλημάτων Πολέμου, Δ. Κιουσόπουλου, που συντάχθηκε τον Ιούνιο του 1946, είναι υποχρεωμένη να ξεφύγει από την ψυχρή δικαστική περιγραφή:



«Σωροί πτωμάτων εντός λίμνης αίματος εις εκάστην οικίαν, εις τους δρόμους. Η νυξ του Αγίου Βαρθολομαίου ωχριά εμπρός εις την ημέραν του Διστόμου. Ουδενός εφείσθησαν και αν τις ετρέπετο εις φυγήν ίνα διασωθή, κατεδιώκετο και εφονεύετο. Αφάνταστος η αλλοφροσύνη των κατοίκων, αβάστακτος ο σπαραγμός των γονέων να βλέπωσι τα φονευθέντα τέκνα των εις τας αγκάλας των και η αλλοφροσύνη επιτείνεται όταν οι κάτοικοι περικυκλώνονται από τας φλόγας, διότι οι Γερμανοί έθεσαν φωτιά και κατέκαυσαν μέρος των οικιών. Πας όστις εκρύπτετο, διαφυγών τον διά μαχαίρας θάνατον ηπειλείτο να καεί ζωντανός, εξήρχετο τότε της κρύπτης του και εφονεύετο πυροβολούμενος».



Είναι τόσο ακραία η μορφή της βίας που ασκήθηκε στο Δίστομο, ώστε ακόμα και σήμερα οι ιστορικοί ερευνητές αναζητούν τα ειδικά ελατήρια της στρατιωτικής μονάδας που διέπραξε τη σφαγή. Ο Αργύρης Σφουντούρης, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην ηθική δικαίωση των θυμάτων και των απογόνων τους -στους οποίους συγκαταλέγεται και ο ίδιος- προτείνει μια ερμηνεία στο πιο πρόσφατο βιβλίο του.



Ξεκινώντας από το γεγονός ότι τα δύο πρώτα αυτοκίνητα της γερμανικής φάλαγγας ήταν επιταγμένα φορτηγά ιδιωτών Ελλήνων και οι επιβαίνοντες στρατιώτες είχαν μεταμφιεστεί σε Ελληνες «μαυραγορίτες» προκειμένου να μην προκαλέσουν υποψίες, ο Σφουντούρης αναρωτιέται μήπως αυτοί οι μεταμφιεσμένοι δεν ήταν μέλη της 4ης Θωρακισμένης Αστυνομικής Μεραρχίας των SS, αλλά «ειδικά επιλεγμένοι και εκπαιδευμένοι κομάντος», υποδεικνύει μάλιστα ως πιθανό το γεγονός να επρόκειτο για ποινικούς που μεταφέρθηκαν επιτόπου για να κάνουν τη βρομοδουλειά ή ακόμα και για Αραβες που εκπαιδεύονταν εκείνη την εποχή στο Λαύριο με στόχο μια επιχείρηση στην Παλαιστίνη.



Αλλά ο ίδιος αποδυναμώνει αυτή την υπόθεση εργασίας, εφόσον αναφέρεται στη μελέτη του Μαρκ Μαζάουερ, ο οποίος περιγράφει την ιδιαιτερότητα της μονάδας που ανέλαβε τη σφαγή. Και αυτή η ιδιαιτερότητα συνίσταται στο ότι οι πρωταγωνιστές της ανήκαν στον εθνικοσοσιαλιστικό πυρήνα του γερμανικού στρατού. Ο επικεφαλής της μονάδας, Φριτς Λάουτενμπαχ, «είχε συμμετάσχει στον βρόμικο πόλεμο στη Σιλεσία με τα Φράικορπς», δηλαδή τις προναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες που είχαν πρώτες υιοθετήσει τη σβάστικα ως σύμβολό τους, αλλά και ο διοικητής του 7ου Συντάγματος με έδρα τη Λιβαδειά, Καρλ Σίμερς, είχε αποκτήσει φήμη «για την αφοσίωσή του στο να μεταδίδει την ουσία της εθνικοσοσιαλιστικής σκέψης στους υφισταμένους του, ενώ, όπως ομολογούσαν ακόμα και όσοι τον υποστήριζαν, είχε μια ροπή προς τα εξαιρετικά δρακόντεια μέτρα» (Mark Mazower, «Στην Ελλάδα του Χίτλερ», μτφρ. Κ. Κουρεμένος, Αλεξάνδρεια, Αθήνα 1994, σ. 238).



Στον αντίποδα του προβληματισμού του Σφουντούρη, ο φιλόσοφος Χρήστος Μαλεβίτσης, ο οποίος μάλιστα υπήρξε και μεταφραστής του Χάιντεγκερ με τη γνωστή εθνικοσοσιαλιστική διαδρομή, δεν διστάζει να μιλήσει για ειδικά «γερμανική κτηνωδία», ισχυριζόμενος ότι «το κακό που διέπραξαν οι Γερμανοί στο Δίστομο δείχνει πως ορισμένοι λαοί φέρουν μέσα τους σατανικές δυνάμεις ολέθρου».



Επηρεασμένος προφανώς από την πολιτική συγκυρία της εποχής (ήταν τα πενηντάχρονα από τη σφαγή και ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία), ο Μαλεβίτσης έφτανε να υιοθετήσει μια καθαρά φυλετιστική ερμηνεία, δικαιώνοντας έτσι άθελά του τη θεωρία εκείνων που υποτίθεται ότι κεραυνοβολούσε. Από άλλη πολιτική αφετηρία στο ίδιο συμπέρασμα είχε φτάσει και ο Ασημάκης Πανσέληνος στην πρώτη επέτειο της σφαγής: «Η ιδιοσυγκρασία των λαών καθόρισε το μέτρο της χτηνωδίας. Μπορεί να λέει κανείς πως η Γερμανία είναι θύμα του Χίτλερ, αλλά πρέπει να πει πως κι ο Χίτλερ από μια άποψη είναι …θύμα της Γερμανίας! Δηλαδή της ιδιότητάς του ως Γερμανού» (περ. Ελεύθερα Γράμματα, τχ. 6, 16.6.1945). Βέβαια ο Πανσέληνος έχει τη δικαιολογία ότι τα έγραφε αυτά κάτω από την επίδραση της πολύ πρόσφατης βιωμένης δραματικής εμπειρίας της γερμανικής κατοχής.



Το «γιατί» μιας σφαγής



Εχουν προταθεί και άλλες ερμηνείες για την αγριότητα της σφαγής και βέβαια έχει επισημανθεί και το γεγονός ότι την περίοδο εκείνη (Ιούνιος 1944) η Γερμανία υποχωρούσε σε όλα τα μέτωπα και είχε παντού σκληρύνει τη στάση της, προκειμένου να εξασφαλίσει την κατατρομοκράτηση των τοπικών πληθυσμών και την απομόνωση των κινημάτων αντίστασης.



Δεν έχουν λείψει και οι προσπάθειες ενοχοποίησης των κινημάτων αντίστασης, στη γραμμή που ακολουθούν όλοι οι αναθεωρητές ιστορικοί, επιδιώκοντας να αποδώσουν τα άγρια αντίποινα των γερμανικών στρατευμάτων στην ύπαρξη αντίστασης.



Το επιχείρησε και πρόσφατα μία χρυσαυγίτισσα υποψήφια που κατάγεται από την περιοχή και θέλησε να αποδώσει στους… κομμουνιστές τη σφαγή: «Οι κομμουνιστές όχι μόνο επιδίωξαν τη σφαγή, αλλά είναι εκείνοι που την προκάλεσαν», θα πει πριν από τις περιφερειακές εκλογές του 2014.



Η υποψήφια ακολουθούσε βέβαια τη γραμμή του Αρχηγού της Χρυσής Αυγής, ο οποίος στο βιβλίο που έγραψε για να υμνήσει τον Χίτλερ και το Τρίτο Ράιχ αποδίδει κι αυτός τη σφαγή στα Καλάβρυτα και το Δίστομο στους… κομμουνιστές: «Από τα μέσα του 1943 άρχισαν οι μαζικές εκτελέσεις αμάχων και αθώων από τους Γερμανούς σε Καλάβρυτα, Δίστομο και άλλα χωριά της Ελλάδος.



Βεβαίως για τα τραγικά αυτά γεγονότα μεγάλη ευθύνη φέρουν και οι κομμουνιστές, που δημιουργούσαν επίτηδες επεισόδια και μάλιστα κοντά σε περιοχές που ήσαν εχθρικές προς αυτούς με σκοπό να προκαλέσουν αντίποινα και να δημιουργήσουν ευμενές κλίμα για το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αυτό τουλάχιστον δηλώνουν και καταγγέλλουν πολλά από τα θύματα των Γερμανών». Και μη φανταστεί κανείς ότι το βιβλίο αυτό ανήκει στα «νεανικά αμαρτήματα» του Μιχαλολιάκου.



Ο ίδιος το επανεξέδωσε το 2012 και το πουλάει σήμερα από τον επίσημο ιστότοπο της οργάνωσης (Ν.Γ. Μιχαλολιάκος, «Από τις στάχτες του Βερολίνου στην Παγκοσμιοποίηση», β’ έκδοση, Αθήνα 2012).



Φυσικά αυτή η δικαιολογία ισοδυναμεί με την υιοθέτηση της προπαγάνδας των δυνάμεων κατοχής, την οποία δεν τόλμησε να υιοθετήσει ούτε ο δωσίλογος πρωθυπουργός Ιωάννης Ράλλης, ο οποίος για τα μάτια του κόσμου προέβη ακόμα και σε διάβημα στον στρατηγό Σιμάνα, δύο βδομάδες μετά τη σφαγή. Αλλά και οι ίδιες οι δυνάμεις κατοχής διέταξαν έρευνα για την αγριότητα της σφαγής.



Μπορεί η έρευνα να κατέληξε στο αρχείο -όπως συνέβαινε κατά κανόνα σε ανάλογες περιπτώσεις- αλλά η πρωτοβουλία ήταν ενδεικτική για το γεγονός ότι ακόμα και σε συνθήκες κατοχής προκλήθηκε πανελλήνιος σάλος από τη σφαγή. Υποχρεώθηκε, μάλιστα, η δωσιλογική κυβέρνηση να δημοσιεύσει στον Τύπο σχετική ανακοίνωση, έναν ολόκληρο μήνα αργότερα, στην οποία αναφέρεται ότι δεν συνέβη τίποτα: «Κομμουνισταί δημοκόποι διέδωσαν την φήμην ότι εις το ειρηνικόν χωρίον Δίστομον πλέον των 1.000 ανδρών, γυναικών και παιδιών (!) κατεσφάγησαν με κτηνώδη τρόπον υπό μιας γερμανικής στρατιωτικής μονάδος».



Κατά την ανακοίνωση «μία γερμανική μονάς εβλήθη έμπροσθεν του χωρίου Διστόμου και απώλεσε λόγω της ανάνδρου επιθέσεως της ΕΑΜ [sic] αριθμόν τινά εις νεκρούς και τραυματίας.



Εν συνεχεία ανελήφθη ο αγών εναντίον των συμμοριτών, οι οποίοι είχον οχυρωθεί μέσα εις το Δίστομον, με όλα τα υπάρχοντα μέσα. Κατόπιν της χρησιμοποιήσεως των βαρέων γερμανικών όπλων εκυριεύθη εξ εφόδου το Δίστομον, η φωλεά αύτη της συμμορίας. Ηριθμήθησαν περί τους 250 νεκροί συμμορίται. Ο θάνατος αριθμού τινός γυναικών και παιδιών υπήρξεν αναπόφευκτος, κατόπιν της χρησιμοποιήσεως των βαρέων όπλων» (εφ. «Ακρόπολις», 9.7.1944).



Επανερχόμαστε στο βασανιστικό ερώτημα: γιατί τόση βία; Πρόκειται για μια τυχαία ακρότητα, όπως αυτές που συναντάμε σε κάθε πόλεμο; Η απάντηση είναι αρνητική. Πρέπει να θυμηθούμε ότι το Δίστομο δεν ήταν μόνο του.



Είναι γνωστό ότι την ίδια ακριβώς μέρα, στις 10 Ιουνίου 1944, οργανώθηκε στη Γαλλία, στο χωριό Οραντούρ σιρ Γκλαν, μια παρόμοια σφαγή, με θύματα 642 αμάχους. Και ακριβώς δύο χρόνια νωρίτερα, στις 10 Ιουνίου 1942, είχαμε τη σφαγή στο Λίντιτσε κοντά στην Πράγα, με 173 νεκρούς.



Η ομοιότητα της αγριότητας που επιδείχθηκε στις τρεις περιπτώσεις έχει οδηγήσει ακόμα και σε αδελφοποίηση των τριών πόλεων (Δίστομο, Οραντούρ, Λίντιτσε), αλλά αποδεικνύει και το γεγονός ότι δεν πρόκειται για εξαιρέσεις ούτε για ακραίες πρωτοβουλίες κατώτερων αξιωματικών.



Ο μελετητής του ναζιστικού ηθικού κανόνα Μπέρελ Λανγκ έχει παραθέσει τέσσερις άλλες περιπτώσεις ακραίας βίας που διατάχθηκαν από τους ναζί, χωρίς να δικαιολογείται το εύρος τους από καμιά σκοπιμότητα στρατιωτικής φύσης, ενώ δεν είχαν ούτε καν έμμεση σχέση με το πιο ακραίο έγκλημα του ναζιστικού καθεστώτος, την οργανωμένη και συστηματική εξόντωση των 6 εκατομμυρίων Εβραίων.



Ηταν το «Πρόγραμμα Τ-4», το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται ήδη το 1939, με στόχο το Gnadestod («χαριστικός θάνατος») ατόμων που «δεν άξιζε να ζουν», στα οποία περιλαμβάνονταν παιδιά και ενήλικες με προβλήματα πνευματικής ή σωματικής υγείας.



Αλλο παράδειγμα ήταν η γνωστή σφαγή της Κεφαλονιάς (24.9.1944), δηλαδή η εκτέλεση περίπου 5.000 Ιταλών αξιωματικών και στρατιωτικών μετά την παράδοσή τους! Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνεται το Kommandobefehl, η διαταγή δηλαδή του Χίτλερ στις 18 Οκτωβρίου 1941 να εκτελούνται οι άνδρες των συμμαχικών ειδικών δυνάμεων που συλλαμβάνονταν σε κατεχόμενη περιοχή, παρά το γεγονός ότι έφεραν στολή.



Αναφέρεται, τέλος, η αντιμετώπιση των Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου (5 εκατομμύρια), για τους οποίους μεθοδεύτηκε η θανάτωση σε ποσοστό που υπολογίζεται από 40 έως 60%.



Δεν μπορεί να προβληθεί καμιά σοβαρή ερμηνεία για όλα αυτά τα εγκλήματα, παρά μόνο η ίδια η ναζιστική κοσμοαντίληψη, η οποία στηρίζεται κυρίως στη φυλετική θεωρία. Αυτό που ξεχωρίζει τον εθνικοσοσιαλισμό (τότε και τώρα) όχι μόνο από το σύνολο των λεγόμενων «ολοκληρωτικών» καθεστώτων αλλά ακόμα και από τον ιταλικό φασισμό είναι η οργανωμένη διάκριση μεταξύ ανθρώπινων όντων και η διαβάθμιση των φυλών.



Η φανατική αυτή πεποίθηση οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η εξόντωση των κατώτερων «όντων» είναι όχι μόνο αποδεκτή (όπως η θανάτωση ζώων), αλλά και ευκταία, εφόσον αποτελεί προϋπόθεση για την «καθαρότητα» της ανώτερης φυλής.



Είναι γεγονός ότι η εγκληματική δράση των γερμανικών στρατιωτικών μονάδων έφτασε στο απόγειό της όταν κηρύχθηκε ο «ολοκληρωτικός πόλεμος» στις αρχές του 1943 και ενισχυόταν όσο η παγκόσμια σύγκρουση οδηγούνταν στο τέλος της. Και τότε τα εγκλήματα έγιναν κι αυτά εργαλεία προπαγάνδας του καθεστώτος. «Οσο για μας», έγραφε ο Γκέμπελς τον Νοέμβριο του 1943, «έχουμε κάψει τις γέφυρες πίσω μας. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω και δεν το θέλουμε πια. Θα μείνουμε στην ιστορία είτε ως οι μεγαλύτεροι πολιτικοί όλων των εποχών είτε ως οι μεγαλύτεροι εγκληματίες».



Ο ιστορικός Πίτερ Φρίτσε εξηγεί: «Εμφανιζόμενοι ως εγκληματίες οι εθνικοσοσιαλιστές στόχευαν να ενδυναμώσουν το φρόνημα του γερμανικού λαού μέσω της γνώσης του εγκλήματος. Προέκριναν την οικειότητα της συνενοχής, όχι την απόσταση της άγνοιας».



Ο Φρίτσε αναφέρεται στη «λυσσαλέα βία» που ήταν εξαρχής -δηλαδή πριν από τον πόλεμο- «συνυφασμένη με το γεγονός ότι οι ναζί αναγνώριζαν μόνο Volkskameraden, συντρόφους του λαού, και Volksfeinde, εχθρούς του λαού, τους οποίους υπέβαλλαν σε ηθελημένα και προσχεδιασμένα μαρτύρια».



Ειδικά στην Ελλάδα, η εγκληματική βία, όπως και στη Γιουγκοσλαβία και νωρίτερα στην ΕΣΣΔ, στηρίχτηκε στην πεποίθηση ότι οι πληθυσμοί αυτών των περιοχών («Σλάβοι της Ανατολής» και «Βαλκάνιοι») υπάγονταν στους «υπανθρώπους», οπότε η ειδική μεταχείρισή τους ήταν ανεκτή και επιβεβλημένη. Αυτή είναι και η εξήγηση που ακόμα και μεταξύ σφαγών υπάρχει κάποια διαφορετική συμπεριφορά.



Το διαπιστώνει με πικρή ειρωνεία ο Σωτήρης Πατατζής στα «Ματωμένα χρόνια» ήδη από το 1946, συγκρίνοντας το Δίστομο με το Οραντούρ: «Ητανε δυο εγκλήματα ταυτόχρονα σχεδόν που ωστόσο διαφέρανε πολύ και στον τρόπο εκτέλεσης και στην “τεχνική” τους. Στο Οραντούρ το έγκλημα ήταν “ευρωπαϊκό”, ραφιναρισμένο, υψηλής ποιότητας: οι άντρες ντουφεκίζονται με τάξη, δέκα-δέκα, πολύ τυπικά, με το καθιερωμένο “Αχτουνγκ-Φόυερ” του εκτελεστικού αποσπάσματος.



Και οι γυναίκες κλείνονται στην εκκλησία όπου τοποθετείται διακριτικά, μ’ ευγένεια σχεδόν, μια φορητή συσκευή που εκπέμπει θανατηφόρα αέρια –η “τελευταία λέξη” της επιστήμης του εγκλήματος. […] Εδώ όμως, στο Δίστομο, το έγκλημα έχει μιαν ανυπόφορη οσμή ζούγκλας».



Η «ελληνικότητα» των ναζί



Επανερχόμαστε στο κοινό σύμβολο που συνδέει τους σφαγείς του Διστόμου με τη Χρυσή Αυγή, τον ρούνο Wolfsangel. Σε κάποια συνέντευξή του ο Μιχαλολιάκος ρωτήθηκε για την επιλογή αυτή. Ο επίδοξος Ελληνας Φίρερ είχε έτοιμη την απάντηση: «Είναι το αρχαίο “Ξ” της γραμμικής γραφής Β. Είναι το μοναδικό γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου που δεν υπάρχει σε καμία γλώσσα του κόσμου. Είναι σύμβολο ελληνικότητας».



Βέβαια, ως γνωστόν, η Γραμμική Β περιλαμβάνει 89 συλλαβογράμματα, που αναπαριστούν συλλαβές με φωνητική αξία και περί τα 260 ιδεογράμματα (ή λογογράμματα), που αποδίδουν έννοιες. Ο ισχυρισμός του Αρχηγού είναι προσχηματικός. Το σήμα της οργάνωσης δεν έχει καμιά σχέση με «ελληνικότητα».



Αλλωστε στα περιοδικά της ναζιστικής οργάνωσης υπάρχει πλήρης ομολογία για την πραγματική σημασία του εμβλήματός τους: «Τον περασμένο αιώνα έγινε ευρεία χρήση των ρουνικών συμβόλων από τον Ναζιστικό Μυστικισμό και κυρίως από τα Waffen SS, τα οποία σε πολλές μεραρχίες τους είχαν για εμβλήματα ρούνους. Το όλο εγχείρημα του Μυστικισμού στο Τρίτο Ράιχ το είχε αναλάβει ο Karl Maria Wiligut (ψευδώνυμο) ο οποίος πέραν των άλλων είχε συλλέξει όλες τις ρούνες με τις βαθύτερες έννοιες και νοήματά τους σε ένα βιβλίο. Μετά τον πόλεμο οι ρούνοι χρησιμοποιήθηκαν από διάφορα εθνικοσοσιαλιστικά κινήματα λευκών αγωνιστών σε όλο τον κόσμο, δηλώνοντας έτσι καθαρά τον ιδεολογικό προσανατολισμό τους και αντλώντας δύναμη από τα ιδιαίτερα αυτά σύμβολα. Ανάμεσα σε αυτά τα κινήματα μην ξεχνάμε ότι υπήρξε και η Χρυσή Αυγή η οποία στα πρώτα της χρόνια (ακόμα και σήμερα) χρησιμοποίησε το Wolfsangel (λυκοπαγίδα) το οποίο θα δούμε και στη συνέχεια» (Πάνος Ηλιόπουλος, «Ρούνες, Αρχέγονη μυστική δύναμη», περ. Αντεπίθεση, τχ. 30, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2007).



Ολα αυτά δηλαδή τα περί γράμματος «Ξ» και Γραμμικής Β ήταν παραμύθια του Μιχαλολιάκου για αφελείς. Ο αρθρογράφος της οργάνωσης εξηγεί: «To Wolfsangel, το “δικό” μας, [σ.σ. ναι, έτσι το λέει, το "δικό μας"] δεν υπάρχει επίσημα σε κανένα από τα 3 ρουνικά αλφάβητα γιατί είναι πολύ πρόσφατο. Αναπαριστά μια παγίδα για λύκους που την χρησιμοποιούσαν οι αγρότες τα παλαιότερα χρόνια για να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις τους. Στη θρυλική 2η SS-Panzer-Division “Das Reich” χρησιμοποιήθηκε γι’ αυτό της το συμβολισμό. Κάποιοι στον συμβολισμό της βλέπουν τις δύο όψεις του λύκου (ζωντανού-νεκρού) και κατ’ επέκταση της ίδιας μας της φύσης. Εκτός από την Χρυσή Αυγή έχει χρησιμοποιηθεί από πολλά κινήματα σε όλη την μεταπολεμική Ευρώπη».



Ο χρυσαυγίτης αρθρογράφος έχει δίκιο. Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια ελληνικό. Οι ρούνοι αποτελούν αγαπημένο σύμβολο του εθνικοσοσιαλιστικού ρεύματος σ’ όλο τον κόσμο, ενώ το σήμα που επέλεξε η Χρυσή Αυγή, ο ρούνος Wolfsangel, είναι απαγορευμένο στη Γερμανία ως ισοδύναμο με τη σβάστικα. Το ίδιο σύμβολο χρησιμοποιεί και η νεοναζιστική οργάνωση Aryan Nations στις ΗΠΑ.



Οσο για τη «θρυλική» 2η Μεραρχία Τεθωρακισμένων των SS «Das Reich», που τόσο πολύ θαυμάζει η Χρυσή Αυγή, είναι εκείνη που βαρύνεται με τη σφαγή στο Οραντούρ σιρ Γκλαν.



Με άλλα λόγια, η Χρυσή Αυγή όχι μόνο υιοθετεί συνειδητά το έμβλημα των δύο μεραρχιών των Waffen SS (2 και 4) που φέρουν το Wolfsangel, αλλά δεν διστάζει και να το διαλαλεί. Για ποιο λόγο; Μα είναι ακριβώς η ναζιστική ιδεολογία εκείνη που οδήγησε την ηγεσία της ναζιστικής οργάνωσης να προχωρήσει στα εγκλήματα που της καταλογίζονται στο βαρύ κατηγορητήριο του Συμβουλίου Εφετών.



Είναι αυτή που εξηγεί για ποιο λόγο η εγκληματική βία δεν υπήρξε για τη Χρυσή Αυγή απλό μέσο επιβολής αλλά το ίδιο το πολιτικό μήνυμά της. Αυτός είναι ο λόγος που ο Μιχαλολιάκος σε ομιλίες του μιλούσε για «μαχαιροβγάλτες» συναγωνιστές του, ενώ η Ελένη Ζαρούλια αναφερόταν μέσα στη Βουλή σε «υπανθρώπους», εννοώντας τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, και ο Ηλίας Κασιδιάρης καλούσε τους κατοίκους του Ασπρόπυργου να διώξουν τα «ανθρώπινα σκουπίδια», εννοώντας τους Ρομά της περιοχής.



Το Δίστομο, για τη Χρυσή Αυγή, δεν είναι παρά ένα ακόμα δείγμα της μεγαλοσύνης της γερμανικής πολεμικής μηχανής. Και όταν προχωρούσε τα δικά της εγκλήματα στις γειτονιές της Αθήνας και του Πειραιά, πίστευε ότι ακολουθούσε τα χνάρια της «θρυλικής» μεραρχίας των Waffen SS, εκείνης που σκόρπισε τον θάνατο στο Δίστομο και την Κλεισούρα.

FFS [Franz Ferdinand & Sparks] – FFS

Tracklist:
 01 – Johnny Delusional
 02 – Call Girl
 03 – Dictator’s Son
 04 – Little Guy From The Suburbs
 05 – Police Encounters
 06 – Save Me From Myself
 07 – So Desu Ne
 08 – The Man Without A Tan
 09 – Things I Won’t Get
 10 – The Power Couple
 11 – Collaborations Don’t Work
 12 – Piss Off
 13 – So Many Bridges
 14 – King Of The Song
 15 – Look At Me
 16 – A Violent Death

The Vaccines – English Graffiti

01 – Handsome


02 – Dream Lover

03 – Minimal Affection

04 – 20 20

05 – (All Afternoon) In Love

06 – Denial

07 – Want You So Bad

08 – Radio Bikini

09 – Maybe I Could Hold You

10 – Give Me a Sign

11 – Undercover

12 – English Graffiti

13 – Stranger

14 – Miracle

15 – Handsome Reimagined (Dave Fridmann Edit)

16 – Dream Lover Reimagined (Malcolm Zillion Edit)

17 – 2020 Reimagined (Dave Fridmann Edit)

18 – Give Me a Sign Reimagined (Co Co T Edit)

το 1ο από τα 3 που θα σηκώσουμε φέτος

Μόνο για σήμερα είμαστε όλοι ΡΕΑΛ (στο τελικό του final four της ευρωλίγδας)

πρέπει να πάρει και λίγη χαρά ο λαός της Ρεάλ για να ξεχάσει το ποδόσφαιρο... και εμείς εδώ για να βλέπουμε τον Σπανούλη και τα άλλα παιδιά να γυρνάνε πίσω με άδεια χέρια... έχει και η κωλοφαρδία όρια...

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ 2015 - 21, 22, 23 & 24 MAH στην ΑΣΟΕΕ

The Fall have just announced the release of their 31st studio album, Sub-Lingual Tablet.

The Fall – Sub-Lingual Tablet

Tracklist:
 01 – Venice with the Girls
 02 – Black Door
 03 – Dedication Not Medication
 04 – First One Today
 05 – Junger Cloth
 06 – Stout Man
 07 – Auto Chip 2014-2016
 08 – Pledge
 09 – Snazzy
 10 – Fibre Book Troll
 11 – Quit iPhone

Parov Stelar - The Demon Diaries

Disc 1 (48:33)
 1. Demon Dance (3:29)
 2. Keep This Fire Burning (3:14)
 3. Hooked on You (feat. Timothy Auld) (3:30)
 4. Clap Your Hands (3:17)
 5. Hit Me Like a Drum (feat. Timothy Auld) (3:31)
 6. The Green Frog (3:09)
 7. I Need L.O.V.E. (3:42)
 8. Djangos Revenge (3:59)
 9. Gin Tonic (3:18)
 10. Don’t Mean a Thing (3:29)
 11. Josephine (1930 Version) [feat. Anduze] (4:34)
 12. Berlin Shuffle (5:13)
 13. Hit Me Like a Drum (Club Version) [feat. Timothy Auld] (4:08)

Disc 2 (44:54)
 1. Six Feet Underground (feat. Claudia Kane) (3:16)
 2. The Sun (feat. Graham Candy) (2:54)
 3. Summertime (feat. Maya Bensalem) (4:44)
 4. Walk Away (feat. Anna F.) (3:47)
 5. Josephine (Candlelight Version) [feat. Anduze] (3:24)
 6. Magenta Rising (3:32)
 7. Golden Arrow (Demon Diaries Version) [feat. Lilja Bloom] (3:04)
 8. Don’t Believe What They Say (feat. Angela McCluskey) (4:32)
 9. The Sea (feat. Harald Baumgartner) (4:02)
 10. Keep This Fire Burning (Stelartronic Remix) (5:34)
 11. The Lonely Trumpet (The Demon Diaries Outro) (6:05)

Στη φυλακή για πάντα οι δολοφόνοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής - ΔΕΥΤΕΡΑ 20 ΑΠΡΙΛΗ, 8 πμ, Συγκέντρωση στο Γήπεδο της Προοδευτικής και Πορεία στα Δικαστήρια Φυλακών Κορυδαλλού

Death Cab For Cutie - Kintsugi

 01 – No Room In Frame
 02 – Black Sun
 03 – The Ghosts Of Beverly Drive
 04 – Little Wanderer
 05 – You’ve Haunted Me All My Life
 06 – Hold No Guns
 07 – Everything’s A Ceiling
 08 – Good Help (Is So Hard To Find)
 09 – El Dorado
 10 – Ingenue
 11 – Binary Sea

my birthday party!

04 April @ N.Iraklio

Blancmange - Semi Detached

 1. THE FALL
 2. I WANT MORE 
 3. PADDINGTON
 4. IT DIDN’T TAKE LONG
 5. MKS LOVER
 6. LIKE I DO
 7. DEEP IN THE MINE
 8. ACID
 9. USELESS
 10. BLOODY HELL FIRE

The Prodigy – The Day Is My Enemy

 01 – The Day Is My Enemy
 02 – Nasty
 03 – Rebel Radio
 04 – Ibiza (feat. Sleaford Mods)
 05 – Destroy
 06 – Wild Frontier
 07 – Rok-Weiler
 08 – Beyond the Deathray
 09 – Rhythm Bomb (feat. Flux Pavilion)
 10 – Roadblox
 11 – Get Your Fight On
 12 – Medicine
 13 – Invisible Sun
 14 – Wall of Death
 15 – Rise of the Eagles