Η/Ο Zackie/Ζακ ΖΕΙ!

Την ενοχή των δυο επιχειρηματιών (χωρίς μετατροπή κατηγορίας) και την προκλητική αθώωση (!) των τεσσάρων αστυνομικών αποφάσισε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο στις 3 Μάη στη δίκη για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου.

Στους δυο κατηγορούμενους που καταδικάστηκαν επέβαλε τη βαριά ποινή της κάθειρξης 10 ετών, χωρίς να δώσει ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεσή τους. Ο Χορταριάς μεταφέρεται άμεσα στη φυλακή, ενώ ο Δημόπουλος θα εκτίσει την ποινή του κατ' οίκον. Δύο ένορκοι και η πρόεδρος της έδρας μειοψήφησαν για τους αστυνομικούς, προτείνοντας την καταδίκη τους για επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συναυτουργία.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση της αθώωσης των αστυνομικών, οι συνδικαλιστές της αστυνομίας που ήταν εκεί, ανάμεσά τους και ο Δημοσθένης Πάκος, γνωστός για το τηλεοπτικό σχόλιό του «αυτή είναι η πρακτική και σε όποιον αρέσει», ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς, προκαλώντας την οργή του κοινού. Η Μάγδα Φύσσα, που βρέθηκε για μια ακόμη φορά στο δικαστήριο στο πλευρό της οικογένειας Κωστόπουλου, φώναξε “ντροπή”, με αποτέλεσμα να δεχτεί επίθεση από τους ματατζήδες που την έσπρωξαν με τις ασπίδες. Οι αστυνομικοί μετέδιδαν ο ένας στον άλλο το αποτέλεσμα της αθώωσης με τους ασυρμάτους.

Η απόφαση για αθώωση των τεσσάρων αστυνομικών είναι προκλητική. Συντασσόμενη με την πρόταση του εισαγγελέα, η πλειοψηφία της έδρας νομιμοποίησε την αστυνομική βαρβαρότητα και αυθαιρεσία και πρόσθεσε άλλον ένα κρίκο στην αλυσίδα της ατιμωρησίας. Δήλωσε ότι στην εικόνα του αιμόφυρτου, νεκρού Ζακ, με το πρόσωπό του να σέρνεται στο πεζοδρόμιο και το σώμα του να δέχεται την συνεχιζόμενη επίθεση τεσσάρων αστυνομικών που τους υποστήριζαν άλλοι πέντε, δεν απεικονίζεται κανένα αδίκημα! Σε ένα ευνομούμενο κράτος θα παρέμβαινε κάποιος εισαγγελέας εναντίον αυτής της αθωωτικής απόφασης που πάει τόσο εξόφθαλμα κόντρα σε κάθε έννοια δικαιοσύνης.

Είναι όμως σαφές ότι η καταδίκη κομματιών του ίδιου του κρατικού μηχανισμού είναι μια κόκκινη γραμμή. Ούτε η αστυνομία αλλά ούτε τα δικαστήρια υπάρχουν για να προστατεύουν και να αποδίδουν δικαιοσύνη. Υπάρχουν για να εξασφαλίζουν ότι οι συγκρούσεις μεταξύ της εργατικής τάξης και των αφεντικών θα λύνονται προς όφελος των τελευταίων –αν χρειάζεται και με τη βία. Άρα μέλημά τους είναι και η αναπαραγωγή όλου αυτού του μηχανισμού. Ταυτόχρονα η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια άγρια κρίση. Σε κάθε προσπάθειά της να επιβάλει κάτι, βρίσκει απέναντί της έναν ολόκληρο κόσμο που τη μισεί βαθιά. Οι μόνες της λύσεις είναι δυο: να στρέφει το πολιτικό σκηνικό προς τα ακροδεξιά και να εντείνει την καταστολή. Κι αυτό είναι μια ακόμη πίεση για να βγαίνουν λάδι οι κατηγορούμενοι μπάτσοι.

Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε τι κατάφερε το κίνημα μέσα από την πάλη για τη δικαίωση του Ζακ Κωστόπουλου. Όπως έδειξε η ακροαματική διαδικασία, αλλά και όπως είχαν πει από τις πρώτες κιόλας ημέρες οι εργαζόμενες/οι του 18 Άνω και ο Πέτρος Κωνσταντίνου στο δημοτικό συμβούλιο Αθήνας, η δολοφονία του Ζακ έγινε στο πλαίσιο της δράσης ενός ολόκληρου κυκλώματος στην Ομόνοια, που ξυλοφορτώνει ατιμώρητα χρήστες και αδύναμους ανθρώπους τους οποίους πρώτα έχει ξεζουμίσει. Αυτό ενισχύεται από τις πρακτικές του δήμου Αθηναίων και της αστυνομίας που συμπεριφέρονται σε αυτούς τους ανθρώπους σαν σκουπίδια. 

Η ατιμωρησία και το κουκούλωμα έσπασε για πρώτη φορά, όταν το κίνημα σήκωσε την υπόθεση του Ζακ και την έφερε σε δικαστήριο. Οι δυο δολοφόνοι είναι πολύ πιθανό να έχουν οι ίδιοι σπάσει στο ξύλο και άλλους ανθρώπους και να μην έχουν τιμωρηθεί. Τώρα βρίσκονται στη φυλακή.

Η μάχη για τη δικαίωση του Ζακ συνεχίζεται, πρώτα και κύρια στο εφετείο του Δημόπουλου και του Χορταριά, ώστε να μην μειωθούν στο ελάχιστο οι ποινές. Συνεχίζεται στην πάλη για τη δικαίωση του Νίκου Σαμπάνη, που τον δολοφόνησαν με σφαίρες επτά αστυνομικοί. Στην πάλη για να σπάσει η περιθωριοποίηση που κάνει την Ομόνοια γκέτο. Συνεχίζεται στην πάλη συνολικά ενάντια σε αυτή την κυβέρνηση και αυτό το σύστημα που χρειάζονται την αστυνομία για να επιζήσουν.