Childish Gambino - Awaken, My Love!

1. Me and Your Mama

2. Have Some Love

3. Boogieman

4. Zombies

5. Riot

6. Redbone

7. California

8. Terrified

9. Baby Boy

10. The Night Me and Your Mama Met

11. Stand Tall

οι καλύτερες σειρες του 2016

Αν κάτι είχε καλό το 2016, αυτό είναι οι τηλεοπτικές σειρές. Καινούριες και παλιές. Αμερικάνικες και ευρωπαικές. Οι τρεις πρώτες είναι αριστουργήματα. Οι υπόλοιπες εξαιρετικές.

The Night Of
Goliath
Trapped

Black Mirror
The Girlfriend Experience
Better Call Saul
Stranger Things
River
Happy Valley
The Five
Berlin Station
Ray Donovan
Goliath
The Fall
Banshee
Vinyl
Wayward Pines
Rillington Place
The Tunnel
Ripper Street 

Το 2016 είναι ακόμα εδώ: Μετά το Πρίγκηπα φεύγει και η Πριγκήπισσα: RIP Carrie Fisher 1956 - 2016

H Carrie Fisher, ήταν η μόνη αποδεκτή πριγκήπισσα, η προγκήπισσα Leia από το A New Hope, την πρώτη ταινία Star Wars, μέχρι και την 7η ταινία της σειράς.

Who's Next?

25 χρόνια από την υποστολή της κόκκινης σημαίας με το σφυροδρέπανο και το αστέρι από το Κρεμλίνο.

Οι ευχές και οι ελπίδες εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη για τη νέα χρονιά βρίσκονται στο δυνάμωμα μιας αντικαπιταλιστικής αριστεράς, απαλλαγμένης από την ηττοπάθεια και τα λάθη του παρελθόντος, που θα δώσει μια διαφορετική προοπτική στο παγκόσμιο αντικαπιταλιστικό κίνημα, την προοπτική του σοσιαλισμού, χωρίς τη φρίκη του πολέμου και της φτώχειας. Το κίνημα έχει ανάγκη να ξεκαθαρίσει ότι αυτή η προοπτική δεν έχει τίποτα να κάνει με τα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» που θεωρούνταν από τα επίσημα κόμματα της αριστεράς το αντίπαλο δέος απέναντι στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό.

Εχουν περάσει 25 χρόνια από τότε που κατέρρευσαν τα καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης και η ΕΣΣΔ, κι όμως, πολύ λίγα πράγματα έχουν γραφτεί που θα μπορούσαν να φωτίσουν τις απορίες γύρω από την κατάρρευση των σταλινικών καθεστώτων.

Οι απολογητές του καπιταλισμού έχουν κάθε λόγο να αποφεύγουν μια τέτοια συζήτηση. Τους αρκεί το απλοϊκό σχήμα ότι ο καπιταλισμός είναι ανώτερο σύστημα και ότι οι καταρρεύσεις του 1989 -91 απλά επιβεβαίωσαν αυτή την ανωτερότητα.

Σήμερα όμως αυτή η χοντροκομμένη προπαγάνδα έχει χάσει την όποια αίγλη είχε κερδίσει στη δεκαετία του ‘90. Ανοίγει η δυνατότητα για την Αριστερά να προβάλει τις δικές της απαντήσεις.

Για μια τέτοια προσπάθεια το βιβλίο του Τόνι Κλιφ παραμένει πολύτιμο. Παρόλο που κοντεύουν 70 χρόνια από τότε που γράφτηκε, διατηρεί την αξία του σα συμβολή σ’ αυτή τη συζήτηση σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα.

Ο Κλιφ κόντρα στις επίσημες θεωρίες πρωτοέγραψε το βιβλίο το 1948 με στόχο να αποδείξει μέσα από μια ολοκληρωμένη μαρξιστική ανάλυση, ότι τα σταλινικά καθεστώτα δεν έχουν καμία σχέση με τον σοσιαλισμό, ότι δεν ήταν η συνέχεια αλλά η ανατροπή της Ρώσικης Επανάστασης. Ηταν μια περίοδο που η μεγάλη οικονομική ανάπτυξη των καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης αλλά και η στρατιωτική νίκη της ΕΣΣΔ απέναντι στη Γερμανία του Χίτλερ, οδήγησε στην ιδεολογική υπεράσπισή τους τόσο από τα επίσημα ΚΚ όσο και από χιλιάδες αγωνιστές σε όλο τον πλανήτη που πάλεψαν ενάντια στην φασιστική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ακόμα και οι διάφορες μικρές τροτσκιστικές οργανώσεις εκείνης της περιόδου θεωρούσαν ότι η Ρωσία εξακολουθεί να είναι εργατικό κράτος αλλά με μια «εκφυλισμένη μορφή».

Ο Κλιφ διαφώνησε με αυτές τις απόψεις. Οπλα του στην διαμόρφωση της θεωρίας του κρατικού καπιταλισμού ήταν καταρχήν η ανάλυση του Τρότσκι που είχε διαμορφώσει από τη δεκαετία του ’30 και η σύγκριση ανάμεσα στις πρώτες αποφάσεις του εργατικού κράτους μετά τη νίκη της Ρώσικης Επανάστασης και τη μορφή του καθεστώτος από τα τέλη της δεκαετίας του 1920 και μετά, καθώς και η επεξεργασία της φύσης του καθεστώτος με βάση τη μαρξιστική θεωρία.

Το πρώτο πράγμα που είδε ο Κλιφ μέσα από αυτή τη σύγκριση ήταν ότι το 1928-29 ξεκίνησε στη Ρωσία η πλήρης ανατροπή ακόμα και των τελευταίων υπολειμμάτων των κατακτήσεων της επανάστασης. Βασικό κριτήριο για τον Κλιφ ήταν το ποιος έχει τον έλεγχο της οικονομίας, δηλαδή των εργοστασίων. Αμέσως μετά την επανάσταση του 1917 η διαχείριση των εργοστασίων ανατέθηκε στα συνδικάτα. Αυτό το ρόλο έπαιζε η “τρόικα” που αποτελούνταν από τους εκπροσώπους των Μπολσεβίκων, τις εργοστασιακές επιτροπές και τον τεχνικό διευθυντή. Αυτός ο θεσμός θάφτηκε επίσημα το 1937. Το κάθε εργοστάσιο διοικούνταν από έναν διευθυντή που ήταν εξουσιοδοτημένος να παίρνει μόνος του τις αποφάσεις.

Οι διευθυντές των εργοστασίων, οι στρατιωτικοί, τα ανώτερα κομματικά στελέχη αναδείχθηκαν σε μια νέα άρχουσα τάξη. Εκτός από την κατάργηση κάθε έννοιας δημοκρατίας η γραφειοκρατία έβαλε την οικονομία να κινηθεί σε τελείως διαφορετικές ράγες, προχώρησε στην υποταγή της κατανάλωσης στη συσσώρευση και της βιομηχανίας στις πολεμικές ανάγκες. Εγκαταλείποντας την ιδέα της εξάπλωσης της επανάστασης η σταλινική γραφειοκρατία έβαλε σαν στόχο την εγκαθίδρυση του «σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα».

Αυτό σήμαινε την κατάργηση κάθε δημοκρατικού δικαιώματος στο χώρο εργασίας και την μεγάλη εντατικοποίηση. Οι μισθοί των εργατών μειώθηκαν, ενώ το 1934 έπαψε να υπάρχει ο θεσμός των συλλογικών συμβάσεων οι οποίες υπαγορεύονταν με διατάγματα. Το καθεστώς άρχισε να ενθαρρύνει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στην εργατική τάξη χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της δουλειάς με το κομμάτι. Το 1932 το 68% των εργατών πληρώνονταν με το κομμάτι. Εφαρμόστηκε ένα σύστημα εντατικοποίησης της εργασίας με την καθιέρωση της νόρμας, που ήταν ο μέσος όρος παραγωγής των εργατών. Οποιος εργάτης κατάφερνε να ξεπεράσει τη νόρμα κατά 50% τότε ο μισθός του έφτανε μέχρι και 200% πιο πάνω. Το κράτος ανεβάζοντας συνέχεια τη νόρμα παραγωγής είχε τη δυνατότητα να συμπιέζει με αυτό τον τρόπο το βιοτικό επίπεδο των εργατών. Το 1935 καθιερώθηκε η εκστρατεία υπέρ του σταχανοβισμού, όπου η νόρμα καθορίζονταν από τον συμψηφισμό του μέσου όρου των σταχανοβιτών (των πιο παραγωγικών εργατών) με τον αντίστοιχο μέσο όρο όλων των εργατών.

Οι συνθήκες εργασίας έγιναν ασύγκριτα σκληρότερες για την εργατική τάξη απ' ότι την περίοδο της επανάστασης. Απαγορεύτηκε η αλλαγή τόπου δουλειάς, η απουσία από την εργασία τιμωρούνταν με απόλυση και τις περισσότερες φορές με έξωση από το σπίτι αν αυτό συνδέονταν με τον τόπο δουλειάς, ενώ απαγορεύτηκαν οι απεργίες και όσοι απεργούσαν απειλούνταν με την ποινή του θανάτου ή με 20 χρόνια κάθειρξη.
Καθιερώθηκε η καταναγκαστική εργασία. Υπολογίζεται ότι το 1942 έφτασαν από 8-εώς 15 εκατομμύρια οι άνθρωποι που βρίσκονταν στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας.

Εκτός από την εντατικοποίηση της εργασίας της εργατικής τάξης, στην ύπαιθρο ο Στάλιν εφάρμοσε το πρόγραμμα της αναγκαστικής κολεκτιβοποίησης. Εκατομμύρια αγρότες αναγκάστηκαν με τη βία να εγκαταλείψουν τη γη τους και να εργαστούν σαν εργάτες στις πόλεις και οι υπόλοιποι να οδηγηθούν στα κολχόζ, όπου αναγκάστηκαν να εργάζονται κάτω από σκληρές συνθήκες. "Ανάμεσα στο 1928 -1936, ενώ η παραγωγικότητα της εργασίας τριπλασιάστηκε, οι μισθοί μειώθηκαν ουσιαστικά περισσότερο από 50%" αναφέρει ο Κλιφ. Αυτό βέβαια δεν ίσχυε για τους διευθυντές των εργοστασίων, για τους κυβερνητικούς αξιωματούχους που απολάμβαναν τελείως διαφορετικά προνόμια. "Ενα χαρακτηριστικό σημάδι των τρομερών εισοδηματικών διαφορών στη Ρωσία είναι η φορολογική κλίμακα. Στη φορολογική κατάσταση της 4ης Απρίλη του 1940 η ψαλίδα των εισοδημάτων που αναφέρονταν άρχιζε από το 1.800 ρούβλια το χρόνο και έφτανε μέχρι πάνω από 300.000".

Αυτή η διαδικασία δεν έγινε «φυσιολογικά» αλλά βίαια. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρει ο Κλιφ ότι από τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου του Μπολσεβίκικου Κόμματος που συγκροτήθηκε μετά την επανάσταση και σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, μόνο ο Λένιν και ο Στάλιν πέθαναν από φυσικό θάνατο. Αλλοι εκτελέστηκαν αφού πρώτα πέρασαν από δίκες, ο Τρότσκι δολοφονήθηκε από πράκτορα της Γκε-Πε-Ου και άλλοι αυτοκτόνησαν ή πέθαναν στις φυλακές.

Ο Κλιφ θέτει το εξής ερώτημα: "Από σοσιαλιστική άποψη, πάντως, το αποφασιστικό κριτήριο δεν είναι η αύξηση της παραγωγής, καθ' αυτή, αλλά οι κοινωνικές σχέσεις που συνοδεύουν αυτή την τρομακτική ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Συνοδεύεται ή όχι (αυτή η ανάπτυξη) από μια καλυτέρευση της οικονομικής θέσης των εργατών, αυξάνει ή όχι η πολιτική τους δύναμη, ενισχύει ή όχι τη δημοκρατία, μειώνει ή όχι την οικονομική και κοινωνική ανισότητα, και τέλος περιορίζει ή όχι την κρατική καταπίεση; Αυτά είναι τα βασικά σοσιαλιστικά κριτήρια για την οικονομική ανάπτυξη.

Η βιομηχανική ανάπτυξη είναι σχεδιασμένη και αν ναι, από ποιον και για το συμφέρον ποιών;" Ετσι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο χαρακτήρας των σταλινικών καθεστώτων ήταν ταξικός, ήταν κοινωνίες εκμεταλλευτικές. Το ρόλο της άρχουσας τάξης έπαιζε η κρατική γραφειοκρατία που είχε στην κατοχή της τα μέσα παραγωγής και κέρδιζε μέσα από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης με τον ίδιο τρόπο όπως και στη Δύση η άρχουσα τάξη εκμεταλλευόταν την εργατική τάξη. Στη θέση της εργατικής δημοκρατίας που έβαζαν σαν στόχο οι Μπολσεβίκοι του Λένιν, μπήκε η υποταγή των εργατών στους στόχους για οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας και ο ανταγωνισμός με τις καπιταλιστικές οικονομίες της Δύσης.

Στόχος της γραφειοκρατίας του Στάλιν ήταν «να φτάσει και να ξεπεράσει» τους δυτικούς ανταγωνιστές της μέσα σε λίγα χρόνια. Αυτό χρειάστηκε τους γρήγορους ρυθμούς συσσώρευσης και εκβιομηχάνισης, την πλήρη υποταγή της λαϊκής κατανάλωσης στο βωμό της βαρειάς βιομηχανίας. Αυτό το στόχο είχαν τα πεντάχρονα πλάνα. Ηταν ή ίδια διαδικασία που ο Μαρξ την ονόμασε "πρωταρχική συσσώρευση". Η διαφορά λέει ο Κλιφ είναι ότι αυτή η περίοδος κράτησε στην Αγγλία 200 χρόνια και στην Ρωσία συμπιέστηκε μέσα σε μια 20ετία. «Οπως ο καπιταλισμός στα πρώτα του βήματα μεταχειρίστηκε με απάνθρωπη κτηνωδία τους εργάτες, το ίδιο έκανε και η ρώσικη γραφειοκρατία εφαρμόζοντας την μεγαλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα στην καταπίεσή της».

Προχωρώντας ο Κλιφ είδε ότι ο κρατικός καπιταλισμός υπόκειται στις ίδιες αντιφάσεις που περιέγραψε ο Μαρξ τον 19ο αιώνα. Ο κρατικός καπιταλισμός στη Ρωσία πέρασε από την περίοδο της ανάπτυξης στην περίοδο της βαθιάς κρίσης.

«Οι σταλινικές αποφάσεις παίρνονται με βάση παράγοντες που βρίσκονται έξω από κάθε δικό τους έλεγχο και συγκεκριμένα την παγκόσμια οικονομία και τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Απ’ αυτή την άποψη, το ρώσικο κράτος βρίσκεται στην ίδια θέση με τον ιδιοκτήτη μιας καπιταλιστικής επιχείρησης που ανταγωνίζεται τις άλλες επιχειρήσεις». Η ρώσικη άρχουσα τάξη για να μπορέσει να επικρατήσει στον παγκόσμιο ανταγωνισμό αναγκάστηκε να σπαταλήσει τεράστια ποσά στους πολεμικούς εξοπλισμούς. Όμως αυτές οι οικονομικές επιλογές είχαν όρια. Σιγά σιγά η Ρωσία άρχισε να μένει πίσω στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Αυτό έσπρωξε κομμάτια της άρχουσας τάξης να ξεκινήσουν μεταρρυθμίσεις από τα πάνω για να φέρουν τον εκσυγχρονισμό και την ακόμα μεγαλύτερη άνοδο της παραγωγικότητας. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις ξεκίνησαν από τη δεκαετία του ‘60. Ο Γκορμπατσόφ ήταν ο τελευταίος στη σειρά των μεταρρυθμιστών. Η οικονομική κρίση όμως μετατράπηκε τελικά σε πολιτική.

Ο Κλιφ φτάνει στο συμπέρασμα ότι όπως και στη Δύση έτσι και τα καθεστώτα του κρατικού καπιταλισμού γεννούν τον ίδιο τον νεκροθάφτη τους. Η μοναδική διέξοδος για την εργατική τάξη είναι η εργατική επανάσταση. Τα χρόνια που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν τη θεωρία του. Οι επαναστάσεις ξεκίνησαν από την Ουγγαρία το 1956, συνεχίστηκαν στην Τσεχοσλοβακία το ’68, στην Πολωνία και στη συνέχεια στην ίδια τη Ρωσία. Όταν κατέρρευσε το Τείχος του Βερολίνου και τα επίσημα κομμουνιστικά κόμματα αδυνατούσαν να κατανοήσουν τις εξελίξεις και έπεφταν σε μια βαθιά απογοήτευση ενώ οι απολογητές του καπιταλισμού μιλούσαν για το «θάνατο του Μαρξισμού», ο Κλιφ με το πολύτιμο βιβλίο του έστελνε το μήνυμα της αισιοδοξίας. Αυτό το μήνυμα αποδείχτηκε μεταδοτικό για το παγκόσμιο κίνημα στην αυγή του 21ο αιώνα.

LIVE @ HEAVEN ... RIP GEORGE MICHAEL 1963 - 2016....

Merry Little XMAS...

rip Zsa Zsa Gabor

40 χρόνια από το "Anarchy in UK". Η αλήθεια βρίσκεται στους Sex Pistols;

Στις 26 Νοεμβρίου του 1976, σε κάποια βρετανικά δισκοπωλεία κυκλοφορούσε ένα 45άρι (δισκάκι που περιείχε δύο τραγούδια, ένα σε κάθε πλευρά και έπαιζε στις 45 στροφές) με δύο τραγούδια ενός συγκροτήματος με το όνομα Sex Pistolos. Τα τραγούδια ήταν το "Anarchy in the UK"  στην πρώτη πλευρά και το "I Wanna Be Me" στη δεύτερη πλευρά.  

Ο μύθος λέει ότι ήταν ο πρώτος πανκ δίσκος 45 στροφών αλλά δεν είναι αλήθεια. Πριν μερικές μέρες είχε κυκλοφορήσει, από την μικρή δισκογραφική εταιρεία Stiff Records, το θρυλικό (και πολυδιασκευασμένο) "New Rose" των θρυλικών Damned και αμέσως μετά ακολούθησε το "Anarchy in UK" των Sex Pistols. 

Το "Anarchy in the UK" (που ήταν η πρώτη και μοναδική ηχογράφηση των SP στην πουεθνική ΕΜΙ) έφτασε τότε στο νούμερο 38 του βρετανικού chart (το λες και επιτυχία γιατί αποσύρθηκε σε χρόνο ρεκόρ από τα δισκοπωλεία και αρκετά αργότερα το περιοδικό Rolling Stone το κατέταξε στην 56η θέση στη λίστα του με τα 500 Σπουδαιότερα Τραγούδια όλων των εποχών), στιγμάτησε την ιστορία της μουσικής και αποτέλεσε τη καθιέρωση ενός καινούριου και βαθιά επιδραστικού μουσικού κινήματος: του βρετανικού punk, ενώ οι Sex Pistols ανακηρύχτηκαν σε "ιερείς" στην "εκκλησιά" της νέας μουσικής και κοινωνικής κουλτούρας. 

Με στίχους όπως: "είμαι ένας αντίχριστος, είμαι ένας αναρχικός", "δεν ξέρω τι θέλω, αλλά ξέρω τον τρόπο να το αποκτήσω", το "Anarchy in the UK" ήταν μία "γροθιά στο στομάχι" (για να χρησιμοποιήσω μία αγαπημένη κλισέ έκφραση) σε όλο τον συντηριτισμό και όταν στο τηλεοπτικό πλατό του "Thames today", ενός σόου της αγγλικής τηλεόρασης, την 1η Δεκεμβρίου του '76, πέντε μόλις μέρες μετά την κυκλοφορία του "Anarchy in the U.K.", ένα μέλος των SP, ο Τζόουνς αποκάλεσε τον παρουσιαστή, Μπιλ Γκρούντι, "dirty fucker", και τα υπόλοιπα μέλη πρόσθεσαν τις δικές τους πινελιές: "χοντρό γουρούνι", "γέρο ανώμαλε", "μαλάκα", οι SP γίνανε διάσημοι αν και το αποτέλεσμα ήταν να αναβληθούν οι συναυλίες τους, να σταματήσει η διακίνηση στα δισκοπωλεία και να σταματήσουν τα ραδιόφωνα να παίζουν το "Anarchy in the U.K.".  

Όμως, το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς το αντίθετο από το αναμενόμενο. Οι SP όχι μόνο δεν θάφτηκαν αλλά μία τεράστια ορδή από νεανικά αυτοσχέδια συγκροτήματα εμφανίστηκαν σαν τα μανιτάρια (και άλλο κλισέ), με την την 'αισθητική και ηθική' του punk ηχογραφώντας και διοργανώνοντας συναυλίες έξω και σε κόντρα με την μουσική βιομηχανία της εποχής. Το punk DIY (do it yourself) δημιούργησε μικρές αίθουσες συναυλιών, αυτοσχέδιες δισκογραφικές εταιρείες περιορισμένου χρόνου, ιδιωτικές παραγωγές 45αριών που η διάθεσή τους γινόταν ταχυδρομικά ή στις συναυλίες. Στη Βρετανία, και κυρίως στο Λονδίνο, η διετία 1976 - 1977 ήταν μία διετία κυριαρχίας του punk. Έτσι, άρχισαν να γίνονται γνωστά διάφορα συγκροτήματα (που αργότερα πήραν μυθικές διαστάσεις) όπως οι Clash, οι Slits, οι Siouxsie and the Banshees, οι Buzzcocks, οι Damned, οι Stranglers και πολλά άλλα. 

Στις 7 Ιουνίου του 1977, δύο μέρες πριν από την 25η επέτειο του ενθρονισμού της Βασίλισσας Ελισάβετ, το συγκρότημα θα επιβιβαζόταν σε πλοιάριο στον Τάμεση και θα ερμήνευε το νέο τραγούδι τους, «God Save the Queen», μπροστά από τη Βουλή. Οι στίχοι «Ο Θεός να προστατεύει τη Βασίλισσα, ένα φασιστικό καθεστώς» μόλις πρόλαβαν να ακουστούν, πριν εμφανιστεί η αστυνομία για να τους συλλάβει. Την επόμενη μέρα το τραγούδι είχε φτάσει στο νούμερο 2 των μουσικών chart. Μέσα σε μια βδομάδα, ο δίσκος πούλησε περισσότερα από 150 χιλιάδες αντίτυπα. Ο σημαντικότερος σταθμός ήρθε, σχεδόν ένα μετά, τον Οκτώβριο του 1977, όταν κυκλοφόρησε, από την Virgin, o "ιερός δίσκος" στην "εκκλησία του punk", το μοναδικό (!) LP των Sex Pistols, με τίτλο "Never mind the bollocks" ("Στ' αρχίδια μας").

Τα ερωτήματα είναι πολλά αλλά, θα προσπαθήσω να απαντήσω σε τρία από αυτά. Τι ήταν το punk, γιατί εμφανίστηκε με ορμή εκείνη την περίοδο και γιατί κράτησε μόλις 2 χρόνια. 

Ο τωρινός John Lydon (ή Rotten όπως έγινε γνωστός ως frontman των SP) το βλέπει σαν σύμπτωση: "όλα έγιναν επειδή έτυχε να περάσω εκείνη την ημέρα μπροστά απ' την μπουτίκ του McLaren φορώντας το t-shirt που έγραφε "I hate Pink Floyd'". Φυσικά, μόνο σύμπτωση δεν ήταν. 

Στα μέσα της δεκαετίας του 70 η Βρετανία βρισκόταν στη μέση μίας τεράστιας οικονομικής και πολιτικής κρίσης με την ανεργία και φτώχεια στο ζενίθ. Σε όλη τη χώρα γίνοταν διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης των Εργατικών. "Η Αγγλία σαπίζει. Το μοναδικό πράγμα που τα παιδιά μπορούν να ονειρεύονται σήμερα, είναι μια σταθερή απασχόληση. Δεν έχουν πλέον επιλογές", εξηγούσε ο Μαρκ Πέρι, ιδρυτής του Sniffin' Glue, ενός (από τα 48) πανκ φανζίν εκείνης της εποχής. 

Όμως, εκτός από την τότε κοινωνική πραγματικότητα και το ίδιο το ροκ περνούσε μεγάλη κρίση με το κυρίαρχο ρεύμα το progressive rock (Yes, Genesis κα) να ήταν τελείως αποξενωμένο από μια γενιά που κόχλαζε και ήταν έτοιμη να εκραγεί, χαμένο σε λαβύρινθους ακατανόητων πειραματισμών και εγκεφαλικών συνθέσεων. Στα μέσα της δεκαετίας του 70 οι πιο "συνειδητοί έφηβοι"στράφηκαν στους πιο cult και εσωστρεφείς καλλιτέχνες (David Bowie, Lou Reed, Roxy Music) που η ματαιοδοξία, ο ελιτισμός και οι φιλοδοξίες για τέχνη και διανόηση είχαν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό ενός πλατύτερου μαζικού ακροατηρίου. Oι στίχοι και ο τρόπος εμφάνισης αυτών των τελευταίων γκρουπ ξεκοβόταν όλο και περισσότερο από τα προβλήματα της καθημερινής ζωής και της εφηβείας. 

Ήταν, λοιπόν, μία ιδανική συγκυρία (κοινωνικά και μουσικά), ώστε αυτή η μουσική να εμφανιστεί ως έκρηξη στη Βρετανία προβάλοντας την απέχθεια για την υπάρχουσα κοινωνική πραγματικότητα που "δεν χωρούσε την εργατική νεολαία" χρησιμοποιώντας την αρνητικότητα αλλά και την δημιουργική καταστροφή και το χάος.  Το punk ήταν μουσική επανάσταση, κοινωνικό ξέσπασμα, διέξοδος για μεγάλα κομμάτια της εργατικής νεολαίας, πολιτικοποιημένο κίνημα, αλλά και μόδα.

Το punk συνδύαζε στοιχεία από διάφορα και ετερογενή μουσικά στυλ. Από τον David Bowie (που όποια πέτρα και αν σηκώσεις...) και το glitter rock, από το αμερικάνικο πρωτο-punk (Ramones, Heartbreakers, Iggy Pop, New York Dolls κα), από το Λονδρέζικο pub - rock (101-ers, Gorillas κα) που εμπνεόταν από την κουλτούρα των mods του ‘60, από τη μουσικής αναβίωσης του Canvey Island του ‘40, από τη southern hythm and blues (Dr. Feelgood, Lew Lewis κτλ), από τη northern soul και κυρίως από την reggae. 

Αυτή η ανάμιξη όλων αυτών των στοιχείων (και κυρίως το glitter rock και η reggae) έδωσε ένα μουσικά ασταθές μίγμα που καθιερώθηκε σ’ ένα εξίσου εκλεκτικό τρόπο ντυσίματος. Tο glam - rock έδωσε το ναρκισσισμό, το μηδενισμό και τη σύγχυση ανάμεσα στα δύο φύλα. Tο αμερικάνικο punk πρόσφερε μια μινιμαλιστική αισθητική, τη λατρεία των δρόμων και μια κλίση στην αυτοκαταστροφή. H northern soul έφερε την υπόγειά της παράδοση από γρήγορους, σπασμωδικούς ρυθμούς, τα σόλο χορευτικά στυλ και τις αμφεταμίνες, η reggae την εξωτική και επικίνδυνη πνοή της απαγορευμένης ταυτότητας, τη συνείδηση, τον αντιρατσισμό και την cool διάθεσή της. 

H αισθητική των punks ήταν η "άλλη πλευρά του νομίσματος" του glam rock. O “εργατισμός”, η ατημελησιά και η γήινη εμφάνιση των punks αντιπαρατίθεται άμεσα στην υπεροψία και την κομψότητα των σούπερ σταρ του glam rock. Tο punk είχε την αξίωση να μιλήσει για την παραμελημένη ομάδα των νεαρών λούμπεν, όμως τυπικά το έκανε με την γλώσσα του του glam rock:  αυτή η γενιά περιέγραφε τον εαυτό της μ’ ένα σύνολο "σημαινόντων στοιχείων": με λουριά και αλυσίδες, ζουρλομανδύες και άκαμπτα κορμιά. Όμως ταυτόχρονα, αυτή η αισθητική αναιρείται από την αισθητική μιάς άλλης μουσικής σκηνής: της reggae που καταλαμβάνει το άλλο άκρο στο ευρύ φάσμα των επιδράσεων που δέχτηκε το punk. Πιο καθαρά απ’ όλα τα punk στγκροτήματα, οι Clash επηρεάστηκαν έντονα όχι μόνο απ’ τη μουσική, αλλά κι απ’ την οπτική εικονογραφία της μόδας των δρόμων των μαύρων Tζαμαϊκανών. Στρατιωτικά χακί ρούχα με τις λεζάντες DUB και HEAVY MANNERS της Kαραϊβικής, στενά ετοιματζίδικα παντελόνια, μαύρα χοντρά παπούτσια και πανωφόρια χωρίς κουμπιά, ακόμη και το χαμηλό καπέλο με το στενό γείσο, κατά καιρούς φορέθηκαν από τα διάφορα μέλη του συγκροτήματος. 

Το punk υπήρξε εφήμερο. Αυτοπαγιδεύτηκε μέσα στο "μήνυμα" που ήθελε να περάσει και εγκλωβισμένο στον "αρνητισμό της δημιουργίας". Έτσι και αλλιώς, όπως είπε και κάποιος: "κανείς δεν θα άντεχε για πολύ να ακούει συνεχώς τρία μονότονα ακόρντα να εναλλάσσονται στην πιο θορυβώδη μορφή τους". 

Η εξέλιξη της μουσικής δικαίωσε την επανάσταση του punk που χάρισε φρεσκάδα και νέες ιδέες. Οι ίδιοι οι punk πρωταγωνιστές απελευθερώθηκαν δημιουργικά, όταν απεγκλωβίστηκαν από το τέλμα της αρνητισμού. Το λεγόμενο post-punk, έβγαλε αριστουργήματα που καθόρισαν σε τεράστιο βαθμό την μουσική από τα 80s μέχρι και σήμερα. 

Στην ιστορική συναυλία των Sex Pistols στο Lesser Free Trade Hall του Μάντσεστερ (στις 4 Ιουνίου του 1976) οι Sex Pistols έπαιξαν μπροστά σε μόλις 40 (!) άτομα (φυσικά, αργότερα αυτοί που δήλωναν ότι ήταν παρόντες σ' αυτή τη συναυλία ήταν χιλιάδες), από το κοινό της οποίας ξεπήδησαν οι Joy Division, οι Fall και οι Smiths. Οπως εύστοχα επισημαίνει ο δημοσιογράφος Τζον Σάβατζ: "Για το μεγαλύτερο μέρος των ακροατών τους, η μουσική των Sex Pistols δεν ήταν παρά ένας θόρυβος που δεν ξεχώριζες τίποτα. Σε κάθε συναυλία τους όμως, υπήρχαν ένα ή δυο άτομα που ακούγοντάς τους, εγκατέλειπαν τα πάντα για να τους ακολουθήσουν".  Χιλιάδες παιδιά το πρώτο πράγμα που κάνανε φεύγοντας από μια συναυλία ήταν να κάνουν το δικό τους γκρουπ για να εκφραστούν  μέσω της μουσικής που μπορεί καννα μην ήξεραν να παίξουν, να εξορκίσουν τη μιζέρια τους μέσω των στίχων τους και να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους στους κοινωνικά απροστάτευτους μιας και αυτοί ήταν ένα μέρος τους. Τους Sex Pistols (και το punk) τους αγαπάμε γιατί άνοιξαν τον δρόμο για να επιβιώσει και να αναγεννηθεί ένα ετοιμοθάνατο και αποπροσανατολισμένο ροκ για να μας χαρίσει τη μουσική που μας αρέσει να ακούμε από τα 80s μέχρι και σήμερα. 

Και σήμερα τι;  Με μία οικονομική και κοινωνική κρίση σαφώς μεγαλύτερη και με μία μουσική σχεδόν αδιάφορη, μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποιοι νέοι σήμερα θα κάνουν την δικιά τους επανάσταση; Οι σημερινοί "Yes" και "Pink Floyd" υπάρχουν εκεί εξώ αλλά το ερώτημα πότε θα εμφανιστεί ο σημερινός Rotten με ένα μπλουζάκι "I hate Portishead"; Ελπίζουμε σύντομα γιατί παραφράζοντας τον Μπρέχτ: "άλλαξε τη μουσική, το έχει ανάγκη".

La Femme – Mystere

01 – Sphynx
02 – Le vide est ton nouveau prenom
03 – Ou va le monde
04 – Septembre
05 – Tatiana
06 – Conversations nocturnes
07 – S.S.D
08 – Exorciseur
09 – Elle ne taime pas
10 – Mycose
11 – Tueur de fleurs
12 – Al Warda
13 – Psyzook
14 – Le chemin
15 – Vagues
16 – Always in the Sun
17 – Couteau

Σαν σήμερα: ΑΕΚ - Μίλαν 1-0

Pink Floyd - The Early Years 1967–1972

Arnold Layne (2016 remastered version)
See Emily Play (2016 remastered version)
Matilda Mother (2010 remix, 2016 remastered version)
Jugband Blues (2010 remix)
Paintbox (2016 remastered version)
Flaming (BBC session, 25 September 1967)
In the Beechwoods (2010 mix)
Point Me at the Sky (2016 remastered version)
Careful With That Axe, Eugene (single version, 2016 remastered version)
Embryo (from ‘Picnic’)
Ummagumma Radio Ad (Capitol US)
Grantchester Meadows (BBC session, 12 May 1969)
Cymbaline (BBC session, 12 May 1969)
Interstellar Overdrive (live at the Paradiso, Amsterdam, 9 August 1969)
Green Is the Colour (BBC session, 12 May 1969)
Careful With That Axe, Eugene (BBC session, 12 May 1969)
On the Highway (Zabriskie Point remix)
Auto Scene, Version 2 (Zabriskie Point remix)
The Riot Scene (Zabriskie Point remix)
Looking at Map (Zabriskie Point remix)
Take Off (Zabriskie Point remix)
Embryo (BBC radio session, 16 July 1970)
Atom Heart Mother (live in Montreux, 21 November 1970)
Nothing, Part 14
Childhood’s End (2016 remix)
Free Four (2016 remix)
Stay (2016 remix)

Max Richter / Black Mirror: Nosedive

01. On Reflection [07:15]
02. Dopamine 1 [00:51]
03. The Sorrows Of Young Lace [01:51]
04. Dopamine 2 [02:18]
05. The Journey, Not The Destination [04:37]
06. Nocturne [02:14]
07. The Consolations Of Philosophy [05:38]

Marching Church / Telling It Like It Is

01. Let It Come Down (3:18)
02. Up for Days (4:10)
03. Heart of Life (3:43)
04. Inner City Pigeon (5:04)
05. Lion’s Den (4:46)
06. Florida Breeze (5:26)
07. 2016 (4:02)
08. Achilles’ Heel (4:41)
09. Information (4:35)
10. Calenture (5:39)

Marching Church, the onetime solo project and now bona fide big band formed by singer Elias Bender Rønnenfelt, has followed its leader’s muse everywhere from their early days of 4-track lo-fi tapes, to Sam Cooke-tinged soul on This World is Not Enough, to outré free jazz on their most recent Coming Down 12". For Telling It Like It Is, Rønnenfelt and his bandmates have foregone much of their past proclivity for wild stylistic swings in favor of thematically unified, complicated, but fundamentally cohesive song arrangements; the studio itself at times acting as an auxiliary band member. The result is the most focused vision of Marching Church yet, but one that has lost none of its swagger, and none of its power to enthrall.
“We have here one world united under the sparks of one enormous disco ball hanging over us like the moon,” Rønnenfelt elaborates. “In one fleeting moment in the light of its mirrored surface we see human endurance, in the next we see doom.” The light and shade he finds in this worldview permeate the songs on Telling It Like It Is.
Rønnenfelt describes the new work “an album which raises multiple flags,” and “the sound of individualism stuck in the center of the modern world, swimming with and against the current.”
The band in 2016 comprises Rønnenfelt and his frequent collaborator and Iceage bandmate Johan S. Weith (on electric viola and guitar here), Lower’s rhythm section of Kristian Emdal and Anton Rothstein, trumpet player Jakob Emil Lamdahl, and Hand of Dust’s Bo Høyer Hansen. Augmenting these sessions are Maaike Van der Linde and Thora Sveinsdottir of the Stargaze Orchestra on flute and strings, and Sonja La Bianca of Choir of Young Believers on saxophone. The obvious chemistry among these players makes this the most cultivated Marching Church album to date, unveiling the full spectrum of capabilities and musical dexterity of each player. Telling It Like It Is taps into a debauched lunacy that teeters equally on the verge of exhaustion, and the charged sensuality rooted in our loins that keep us going.

Moby & The Void Pacific Choir - Are You Lost In The World Like Me (Offic...

New York Dolls - Personality Crisis

Έφυγε ο σ. Χρήστος Μπίστης...

RIP Prince Buster:

Το 2016 δεν θα αφήσει κανέναν παιδικό μας ήρωα ζωντανό!

Οι Portishead διασκευάζουν το SOS των Abba

SAT 27.08, END OF SUMMER PARTY @ PERISTERI

Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ του Νορβηγού Samuel Bjork είναι το καλύτερο βιβλίο του 2016

Η ΚΟΥΚΟΥΒΑΓΙΑ είναι το δεύτερο βιβλίο, μετά τον ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΑΓΓΕΛΟΣ, του Samuel Bjork (εκδόσεις Διόπτρα) και είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ του 2016. Με διαφορά...

Crystal Castles - Amnesty (I)

Femen (2:35)

Fleece (2:34)

Char (3:08)

Enth (3:30)

Sadist (2:29)

Teach Her How to Hunt (1:55)

Chloroform (3:09)

Frail (2:48)

Concrete (3:16)

Ornament (4:09)

Kept (4:02)

Their Kindness Is Charade(3:46)

65daysofstatic - No Man’s Sky: Music for an Infinite Universe

Disc 1 (47:41)
1. Monolith (06:17)
2. Supermoon (04:22)
3. Asimov (05:51)
4. Heliosphere (04:22)
5. Blueprint for a Slow Machine (05:53)
6. Pillars of Frost (02:56)
7. Escape Velocity (02:55)
8. Red Parallax (04:46)
9. Hypersleep (02:53)
10. End of the World Sun (07:26)

Disc 2 (01:03:08)
1. NMS_exteriorAtmos1/ False Suns (09:28)
2. Tomorrow / Lull / Celestial Feedback (10:54)
3. Departure / Shortwave / Noisetest (11:50)
4. temporalDissent / ascension_test1 / koaecax (10:06)
5. Borealis / Contrastellar (08:51)
6. Outlier / EOTWS_Variation1 (11:59)

The Avalanches - Wildflower

1. 
   
3. The Leaves Were Falling (0:15)
4. Because I’m Me (4:12)
5. Frankie Sinatra (3:44)
6. Subways (3:10)
7. Going Home (2:06)
8. If I Was a Folkstar (4:33)
9. Colours (3:32)
10. Zap! (1:58)
11. The Noisy Eater (3:14)
12. Wildflower (1:14)
13. Harmony (3:48)
14. Live a Lifetime Love (2:30)
15. Park Music (0:54)
16. Livin’ Underwater (Is Somethin’ Wild) (1:56)
17. The Wozard of Iz (2:59)
18. Over the Turnstiles (0:41)
19. Sunshine (3:37)
20. Light Up (1:34)
21. Kaleidoscope Lovers (3:55)
22. Stepkids (4:32)
23. Saturday Night Inside Out (5:07)
24. Frankie Sinatra (Extended Mix) (4:28)

Αυτό το γκολ που έβαλε ο Μαραντόνα στους Άγγλους με τη βοήθεια του «Θείου» χεριού είναι προς το παρόν η μοναδική αξιόπιστη απόδειξη της ύπαρξης του Θεού –Μάριο Μπενεντέτι, Ουρουγουανός ποιητής και συγγραφέας

LE HAVRE ON STRUGGLE

EURO 2016

Έγκλημα και ΤΙΜΟΥΡια

The Avalanches - Frankie Sinatra

Θεούλης

Πάντως εδώ που τα λέμε δεν είναι και τίποτα σπουδαίο ο γαύρος χωρίς Αρετόπουλο, Παππα Μήτσιο Βοσκακη Δημητρόπουλο Κυζα Μανταλο

Anohni – Hopelessness

1. Drone Bomb Me
2. 4 Degrees
3. Watch Me
4. Execution
5. I Don’t Love You Anymore
6. Obama
7. Violent Men
8. Why Did You Separate Me from the Earth?
9. Crisis
10. Hopelessness
11. Marrow

Στις 5 Μάη 1818, σαν σήμερα πριν από 198 χρόνια, στην πρωσική πόλη Τριρ, γεννιόταν ο, χωρίς άλλες συστάσεις, Καρλ Μαρξ.

Η Λέστερ δεν κέρδισε μόνο το πρωτάθλημα Αγγλίας αλλά -ουσιαστικά- «κέρδισε» το σύγχρονο ποδόσφαιρο.

http://www.sombrero.gr/2016/05/leicester-is-football/

Οι Portishead διασκευάζουν το SOS των Abba

In the afternoon of the 26th of April 1937, German planes began bombing the town of Guernica

The town of Guernica is situated in the Basque Country in the North of Spain. Guernica was considered, by the Nationalist forces in the Spanish Civil War, to be the hub of Basque culture and the base of the Republican resistance. It was therefore a strong symbol for the Republicans, which made it an ideal target for the Nationalists.

In the afternoon of the 26th of April 1937, German planes began bombing the town of Guernica, trying out some of their new weaponry and military tactics. Germany, under the direction of Adolf Hitler, had supported the Nationalist side of the Spanish Civil War with weapons and other material supplies, and so in repayment, General Francisco Franco allowed them to bomb Guernica.

The bombing attack was clearly meant to intimidate the resistance as there seemed to be no clear target. There was in fact a factory in the town that manufactured various military supplies although this building remained unscathed; hence the bombing was not tactical.

Reports differ depending on which side people fought on. However, according to the Republicans, although most of the men from Guernica were away fighting in the Spanish Civil War, which left women and children in the town at the time of the attack.

The bombings started many fires in Guernica which spread quickly due to many of the buildings being made of wood. The following destruction of roads, bridges and other buildings meant that it was almost impossible for the people of Guernica to escape.

Thanks to the efforts of the New York Times journalist, Georges Steer, a Republican sympathiser, the horrors of April 26th were brought to the attention of the world. It also sparked the attention of Pablo Picasso, who was working on a painting for the Paris Exhibition of 1937, a painting which he had been asked to do by the Spanish government. However after hearing about the tragedy in Guernica, Picasso decided to change his idea altogether. The painting was then unveiled at the Paris Exhibition, however it received very little interest.

Following this, the painting did a tour of the world, bringing the Spanish Civil War to the attention of the international community. The painting finally returned to Spain in 1981 where it was displayed in the Museo del Prado (Prado Museum) in Madrid. You can now study this Spanish painting in the Reina Sofía Museum, where the painting was moved to in 1992.

The painting depicts the horrors of war and as a result, has come to be an anti-war symbol and a reminder of the tragedies of war.

'Guernica' is a very large painting, measuring 3.5 metres in height and 7.8 metres in width. The painting is painted in oil and in monochrome colours of black, grey and white. The picture is full of symbols yet its overall theme is one of suffering. Suffering of innocent people and animals alike. From left to right the symbols are as follows:

Bull - The bull is depicted with a dark body and white head. The bull appears to be stunned or shocked at the horror surrounding him. When asked about the significance and meaning behind the animal, Pablo Picasso said it was to signify brutality and darkness.

Mother with a dead child - Underneath the image of the bull sits a woman clutching a dead child, her head facing the sky in an anguished cry, her eyes in the shape of tears. This image is meant to resemble the classic Catholic image of the Virgin and Child, albeit tainted by war.


Pidgeon - The pigeon can be found between the bull and the horse. It is not a very clear symbol as it appears to be just a flash of white. In general, this symbol has been considered as a representation of broken peace.

Dead soldier - The soldier is made up body parts and is not a complete body. We can see his head, one of his arms and the left forearm. In one of his hands, the soldier is holding a broken sword and a flower. The flower could therefore be interpreted as a ray of hope amongst all of the destruction.

Light bulb - The light bulb is a particularly intriguing symbol. It has been said that it represents technological advancement, as in the technological advancement being tested during the Guernica bombings. If you were to learn Spanish in Spain, you would find that the word for bulb 'bombilla' is also very similar to the word for bomb, 'bomba'.

Horse - Situated in the centre of the painting, it looks as though the horse is about to fall down. We can only see the head of the horse, with its mouth open. The rest of its body is overlapped by other images, which in turn form other images such as a human skull.

Kneeling woman - This woman has also been described as the 'Injured woman' as her leg is clearly visible and appears to be dislocated or broken. She is bleeding from the knee although she is trying to stop the flow with her hand.

Woman in the oil lamp - This woman's face appears from the oil lamp, illuminating the picture. Her face appears to be in a state of shock and bewilderment. She has been considered to be a ghostly representation of the Spanish Republic.

Imploring man - The man to the far right of the painting seems to be pleading at the sky, perhaps at the German planes above to stop the bombing. It has come to be a powerful artistic representation of the anti-war feelings in the painting.

R.I.P. Prince Rogers Nelson (June 7, 1958 – April 21, 2016)

Xiu Xiu - Plays the Music of Twin Peaks

1. Laura Palmer’s Theme (5:03)
2. Into the Night (5:12)
3. Audrey’s Dance (4:26)
4. Packard’s Vibration (3:48)
5. Nightsea Wind (7:06)
6. Blue Frank / Pink Room (5:52)
7. Sycamore Tree (6:47)
8. Harold’s Theme (3:56)
9. Dance of the Dream Man (5:10)
10. Falling (6:56)
11. Love Theme Farewell (6:24)
12. Josie’s Past (7:50)

Various Artists - New York Noise: Dance Music From The New York Underground 1977-82

1. The Dance – Do Dada (3:06)
2. The Contortions – Contort Yourself (4:20)
3. Theoretical Girls – You Got Me (3:52)
4. Konk – Elephant (4:16)
5. Mars – Helen Fordsdale (2:28)
6. Dinosaur L – Clean On Your Bean #1 (6:33)
7. Chain Gang – Son Of Sam (3:11)
8. Arto / Neto – Pini Pini (2:23)
9. Bush Tetras – Too Many Creeps (3:59)
10. Alan Vega – Bye Bye Bayou (8:32)
11. Mars – 3E (2:49)
12. Konk – Baby Dee (6:00)
13. Lizzy Mercier Descloux – Wawa (2:20)
14. Material – Reduction (5:24)
15. Bush Tetras – Can’t Be Funky (2:41)
16. Implog – Breakfast (3:28)

Brian Eno - The Ship

1. The Ship (21:19)
2. Fickle Sun (I) (18:03)
3. Fickle Sun (II) The Hour Is Thin (2:50)
4. Fickle Sun (III) I’m Set Free (5:18)

The Last Shadow Puppets - Everything You’ve Come To Expect

01 – Aviation
02 – Miracle Aligner
03 – Dracula Teeth
04 – Everything You’ve Come To Expect
05 – The Element Of Surprise
06 – Bad Habits
07 – Sweet Dreams, TN
08 – Used To Be My Girl
09 – She Does The Woods
10 – Pattern
11 – The Dream Synopsis

The Field - The Follower

1. The Follower (9:54)
2. Pink Sun (8:53)
3. Monte Verita (10:31)
4. Soft Streams (10:48)
5. Raise The Dead (11:17)
6. Reflecting Lights (14:05)

30 Μάρτη, 6 μμ στην ΟΜΟΝΟΙΑ

R.I.P. Johan Cruijff - Cruyff was the Bowie football

- Τεχνική δεν είναι να κάνεις γκελάκια με την μπάλα 1000 φορές. Αυτό μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε αν προπονηθεί. Μετά μπορείς να δουλέψεις σε τσίρκο. Η τεχνική είναι να πασάρεις με μια επαφή, με τη σωστή ταχύτητα, στο σωστό πόδι του συμπαίκτη σου.

-Κάποιος κάνει γκελάκια με την μπάλα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και δίνει χρόνο σε τέσσερις αμυντικούς να επιστρέψουν. Αυτόν τον παίκτη ο κόσμος τον θεωρεί εξαιρετικό, εγώ λέω ότι πρέπει να πάει σε τσίρκο.

-Επέλεξε τον καλύτερο παίχτη σε κάθε θέση και δεν θα βρεθεί με μια δυνατή ενδεκάδα αλλά με έντεκα δυνατούς άσους.

-Στις ομάδες μου ο γκολκίπερ είναι ο πρώτος επιθετικός και ο επιθετικός ο πρώτος αμυντικός.

-Γιατί να μην μπορεί να κερδίσεις το πλουσιότερο κλαμπ; Ποτέ δεν είδα έναν σάκο χρήματα να σκοράρει.

-Είμαι πρώην παίκτης, πρώην τεχνικός διευθυντής, πρώην προπονητής, πρώην μάνατζερ και πρώην επίτιμος πρόεδρος. Μια ωραία λίστα που δείχνει ότι τα πάντα έχουν ένα τέλος.

-Οι παίκτες που δεν είναι ηγέτες και προσπαθούν να γίνουν πάντα επιπλήττουν τους άλλους μετά από ένα λάθος. Οι πραγματικοί ηγέτες γνωρίζουν ήδη ότι οι άλλοι θα κάνουν λάθη.

-Τι είναι η ταχύτητα; Ο Τύπος συνήθως μπερδεύει την ταχύτητα με τη διορατικότητα. Αν εγώ αρχίσω να τρέχω νωρίτερα από τον αντίπαλο μου τότε φαίνομαι γρηγορότερος.

-Υπάρχει μόνο μια στιγμή που φτάνεις στην ώρα σου. Αν δεν είσαι εκεί τότε είτε πήγες πολύ νωρίς, είτε πολύ αργά.

-Πριν κάνω ένα λάθος, δεν έχω κάνει αυτό το λάθος ξανά.

-Υπάρχει μόνο μια μπάλα στο παιχνίδι και έτσι πρέπει να την έχεις.

-Πάντα δίνω την μπάλα μπροστά γιατί όταν την πάρω πίσω θα είμαι ο μοναδικός αμαρκάριστος παίκτης.

-Σε ένα παιχνίδι είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι ο κάθε παίκτης έχει τη μπάλα κατά τρία λεπτά μέσο όρο. Έτσι το πιο σημαντικό είναι τι κάνεις σε αυτά τα 87 λεπτά που δεν έχει την μπάλα. Αυτό καθορίζει αν είσαι καλός παίκτης ή όχι.

-Δεν είμαι θρήσκος. Στην Ισπανία και οι 22 παίκτες κάνουν τον σταυρό τους πριν μπουν στον αγωνιστικό χώρο. Αν δούλευε όλα τα ματς θα τελείωναν ισόπαλα.

-Πρέπει να σιγουρευτούμε ότι οι χειρότεροι παίκτες θα πάρουν την μπάλα περισσότερο. Έτσι θα την πάρουμε πίσω άμεσα.

-Όταν έχεις την μπάλα πρέπει να κάνεις το γήπεδο όσο το δυνατόν μεγαλύτερο. Όταν δεν την έχει πρέπει να το κάνεις όσο μικρότερο γίνεται.

-Το να επιζήσω τον πρώτο γύρο δεν είναι ποτέ ο στόχος. Το ιδεώδες είναι να έχω στον όμιλο την Βραζιλία, την Αργεντινή και τη Γερμανία. Έτσι θα έχω πετάξει έξω δύο μεγάλους αντιπάλους από τον πρώτο γύρο. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου.

-Η ποιότητα χωρίς τα αποτελέσματα δεν έχει νόημα. Το αποτέλεσμα χωρίς ποιότητα είναι βαρετό.

-Υπάρχουν λίγοι παίκτες που ξέρουν τι να κάνουν όταν δεν τους μαρκάρουν. Κάποιες φορές λες σε έναν παίκτη σου, αυτός ο επιθετικός είναι πολύ καλός αλλά μην τον μαρκάρεις.


-Βρίσκω τραγικό το να απορρίπτεις ένα ταλέντο από τα στατιστικά του. Σύμφωνα με τα κριτήρια του Άγιαξ έχω απορριφθεί. Όταν ήμουν 15 με το αριστερό σούταρε την μπάλα για 15 μέτρα και με το δεξί ίσως 20. Η τεχνική μου και το όραμα που έχω στο παιχνίδι δεν εντοπίζονται από το κομπιούτερ.


-Είναι πολύ απλό να παίξεις ποδόσφαιρο αλλά το να παίξεις απλό ποδόσφαιρο είναι το δυσκολότερο πράγμα που υπάρχει.


-Αν ήθελα να το καταλάβεις θα το εξηγούσα καλύτερα.

Primal Scream - Chaosmosis

1. Trippin’ on Your Love (3:30)
2. (Feeling Like A) Demon Again (4:35)
3. I Can Change (3:17)
4. 100% or Nothing (3:54)
5. Private Wars (2:30)
6. Where the Light Gets In (3:47)
7. When the Blackout Meets the Fallout (1:48)
8. Carnival of Fools (3:41)
9. Golden Rope (5:37)
10. Autumn in Paradise (5:04)

19 Μάρτη, πλημμυρίζουμε την Ομόνοια στις 3μμ! Να μη λείψει κανείς!

New York Dolls - New York Dolls

Personality Crisis
Looking For A Kiss
Vietnamese Baby  
Lonely Planet Boy  
Frankenstein (Orig.)  
Trash
Bad Girl  
Subway Train  
Pills
Private World  
Jet Boy 

Iggy Pop - Post Pop Depression

 01 – Break Into Your Heart
 02 – Gardenia
 03 – American Valhalla
 04 – In The Lobby
 05 – Sunday
 06 – Vulture
 07 – German Days
 08 – Chocolate Drops
 09 – Paraguay

#Free_Elytis Το πάθος για την Ελυτιά ειναι δυνατότερο απ'ολα τα κελιά!

Pet Shop Boys - The Pop Kids

Messer Chups - Spooky Hook

Pink Floyd - 1965 Their First Recordings

Tracklist:
 01 – Lucy Leave
 02 – Double O Bo
 03 – Remember Me
 04 – Walk with Me Sydney
 05 – Butterfly
 06 – I’m a King Bee

1965: Their First Recordings is an EP of Pink Floyd music, containing songs recorded around Christmas 1964 by the band. The drums and guitars were recorded "straight off," while the vocals and piano were recorded at a later date.
It was released as a special edition set of two 7" vinyl records, limited to 1,050 copies (1,000 retail and 50 promotional) available only in the EU, to extend the copyright of the recordings.
This is the only official release featuring guitarist Rado Klose and Juliette Gale, Richard Wright's first wife. This release consists of the earliest Pink Floyd recordings available commercially, with five original songs written by Syd Barrett and Roger Waters, and one Slim Harpo cover.

Massive Attack - Ritual Spirit

1. Dead Editors (feat. Roots Manuva) (4:45)
2. Ritual Spirit (feat. Azekel) (3:55)
3. Voodoo In My Blood (feat. Young Fathers) (4:01)
4. Take It There (feat. Tricky & 3D) (4:31)

Tricky – Skilled Mechanics

01 – I’m Not Going (feat. Oh Land)
02 – Hero
03 – Don’t Go
04 – Beijing to Berlin (feat. Ivy)
05 – Diving Away
06 – Boy
07 – Bother
08 – How’s Your Life
09 – Here My Dear
10 – We Begin (feat. Francesca Belmonte)
11 – Well
12 – Necessary (feat. Milo)
13 – Unreal

23 - 24 ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΟΝ ΕΒΡΟ

The Last Shadow Puppets - Bad Habits (Official Video)

David Bowie "Five Years"

David Bowie- Space Oddity (1969) - You know your getting older when all the legands die before you!

R.I.P. David Bowie 1947 - 2016

25 χρόνια από την δολοφονία του Νίκου Τεμπονέρα

Περάσαν 25 χρόνια από τη δολοφονίατου αγωνιστή καθηγητή και Νίκου Τεμπονέρα, στις 8 Γενάρη 1991, και το μάθημα αγώνα και ζωής που μας παρέδωσε είναι επίκαιρο όσο ποτέ. 

Σήμερα που κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ εντείνουν την επίθεση και χτυπούν τα εργατικά και λαικά συμφέροντα και ελευθερίες, η αγωνιστική στάση του Ν. Τεμπονέρα είναι οδηγός. Η μαχητική στάση αλληλεγγύης που έδειξε υπερασπιζόμενος τους μαθητές και τις καταλήψεις τους, τον αγώνα ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου-Μητσοτάκη, ήταν αγώνας για  το μέλλον του κόσμου της δουλειάς και της κοινωνίας. 

Η ηθική και πολιτική ευθύνη της δολοφονίας θα βαραίνει πάντα τη ΝΔ και τη Δεξιά ,το σύστημα που υπηρετούσαν τότε και οργάνωσε με τον κρατικό και κομματικό μηχανισμό του την εκστρατεία βίαιης ανακατάληψης των σχολείων. Η οργάνωση της δολοφονίας ήταν έργο των στελεχών της ΟΝΝΕΔ και της ΝΔ, με άμεσο αυτουργό τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας Γιάννη Καλαμπόκα. Ο τότε υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος, από τους επιτελείς του Μητσοτάκη και τους υπεύθυνους για το όργιο βίας ενάντια στην ξεσηκωμένη νεολαία, έγινε βουλευτής και υφυπουργός του ΠΑΣΟΚ. Ο ακροδεξιός δικηγόρος υπεράσπισης του δολοφόνου Καλαμπόκα, Αρβανίτης, ήταν βουλευτής της φασιστικής "Χρυσής Αυγής". Σήμερα, 25 χρόνια μετά,ο Νίκος Τεμπονέρας ζει και μας οδηγεί στους αγώνες ενάντια σε παλιά και νέα μνημόνια, ενάντια στο σύγχρονο κοινοβουλευτικό ολοκληκρωτισμό κυβέρνησης-Ε.Ε, μπροστά στους αγώνες ενάντια στο νέο ασφαλιστικό-έκτρωμα με το οποίο η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ – ΕΕ – ΔΝΤ βάζουν ταφόπλακα στα εργατικά δικαιώματα